بهار نیوز - پزشک عمومی هم نداریم چه برسد به متخصص

گروه جامعه: نماینده سیستان و بلوچستان در شورای عالی استان ها افزود: کمترین سرانه آموزشی در سطح کشور برای استان ما است و در مرکز شهرستان قصرقند متاسفانه هنوز هنرستان نداریم و از نظر آموزشی از میانگین استانی هم پایین‌تر هستیم. در روستاهای مان هر 50 تا دانش آموز یک معلم دارند که با این شرایط چگونه باید توقع داشته باشیم کیفیت آموزش بالا برود.

به گزارش ایلنا،محمد کریم عزیزی اظهار داشت: عمق محرومیت در استان سیستان و بلوچستان آنقدر بالا است که هرچه قدر تلاش شود باز هم کم است. باید همه تلاش مان را به کار بگیریم که محرومیت‌ها در این استان به حداقل برسد.وی افزود: در شهرستان قصرقند مشکل اینترنت و آنتن دهی برای خطوط همراه اول داریم. مسئولان ارتباطات به وعده هایی که می‌دهند پایبند باشند. قرار است خط دوم فیبر نوری از تلنگ به زرکن وصل شود که مواقعی خط اول مشکل پیدا می کند خط یدکی داشته باشیم. از مخابرات منطقه تقاضا مندیم فیبر نوری را به جای هوایی زمینی کنند چرا که احتمال سرقت کابل ها توسط سارقان وجود دارد است و نمی توانیم برای جلوگیری از سرقت جلوی هر دکل یک نگهبان بگذاریم. مخابرات اگر این کابل ها را زیر زمینی کند در واقع کمک بسیار بزرگی به شهرستان قصر قند می‌کند.

ارباب رجوع گاهی دست خالی از راه های سخت گذر باید بازگردد
عزیزی ادامه داد: بیش از 10 سال است چارت سازمانی ادارات شهرستان قصرقند متاسفانه هنوز مستقل نشده و برخی از ادارت تنها یک مسئول و یک کارمند دارند. بخش‌های تلنگ، مرکزی و ساربوگ راه‌های ارتباطی‌شان هنوز خاکی و سخت گذر است و اهالی این مناطق برای کارهای اداری شان که به مرکز شهرستان مراجعه می کنند اگر مدیر ، در جلسه باشد ارباب رجوع بعد از کلی معطلی مجبور است دست خالی از همان جاده‌های خاکی و سخت گذر به روستایش بازگردد.

عضو شورای عالی استان‌ها اضافه کرد: چارت اداراتی مانند صنعت و معدن و ثبت اسناد و املاک قصرقند را باید ارتقا بدهند که مردم مجبور نباشند برای ثبت سند املاکشان 70 متر را طی و به شهرستان نیک شهر برود و در مواردی هم دست خالی بر برگردند. مدیران ادارات شهرستان قصرقند هم نیاز به نیروهای بیشتری دارند چرا که باید هم کارهای اجرایی، هم دبیرخانه و هم پاسخگوی ارباب رجوع باشند.عزیزی عنوان کرد: تلنگ بزرگترین بخش شهرستان قصرقند است و هنوز جاده‌‌هایش خاکی و سخت گذر است. بخش مرکز قصرقند با 33 روستا هنوز جاد‌ه اش خاکی و با کوچکترین بارندگی کلا ارتباط قطع می‌شود. و هیچگونه ارتباطی با این 33 روستا نمی توان برقرار کرد. هنوز برای راه‌های‌مان شهرستان در حد بازگشایی هستند و جاده‌های روستایی که جای خودش را دارد.

نماینده سیستان و بلوچستان در شورای عالی استان ها بیان کرد: شهرستان قصرقند 62 هزارو 500 نفر جمعیت از محرومیت های فراوانی رنج می برد. اگر مشکل راه‌های ارتباطی این شهرستان برطرف شود قطعا برای خدمات رسانی بهداشتی، درمانی و آموزشی شرایط مهیاتر می‌شود و در غیر این صورت هیچ کاری برای این محرومیت‌ها نمی‌توان کرد.وی گفت: بخش مرکزی قصرقند هنوز که هنوز است از رودخانه کاجو تردد می‌کنند در مواقع بارندگی ارتباط روستاها با بخش مرکزی کلا قطع می شود. اگر از شهرستان معین 2 دستگاه بلدوزر به شهرستان منتقل کنند برای بازگشایی مسیرهای ارتباطی مشکل مان حل می شود.

پزشک عمومی هم نداریم چه برسد به متخصص
عزیزی در بخش دیگری از صحبت های خود به مشکلات درمانی شهرستان قصرقند پرداخت و افزود: هنوز در این شهرستان بیمارستانی نداریم ودر درمانگاه‌های با کمبود پزشکی عمومی رنج می بریم حالا پزشک متخصص که جای خودش را دارد. بیماران اورژانسی را به شهرستان نیک شهر منتقل می‌کنند که آنجا نیز فاقد امکانات درمانی اولیه است. عضو شورای عالی استان‌ها ادامه داد: مردم قصرقند برای درمان بیماری شان به زاهدان، کرمان، یزد و شیراز مراجعه می‌کنند. کلا باید بگویم در همه استان مشکلات بهداشتی و درمانی را داریم.وی تصریح کرد: در شهرستان قصرقند هنوز به صورت سقایی آبرسانی می شود. شبکه‌های آبرسانی شهرستان برای بیش از 20 الی 30 سال قبل است.

روستاهای مان هر 50 تا دانش آموز یک معلم دارند
نماینده سیستان و بلوچستان در شورای عالی استان ها افزود: کمترین سرانه آموزشی در سطح کشور برای استان ما است و در مرکز شهرستان قصرقند متاسفانه هنوز هنرستان نداریم از نظر آموزشی از میانگین استانی هم پایین‌تر هستیم. در روستاهای مان هر 50 تا دانش آموز یک معلم دارند که با این شرایط چگونه باید توقع داشته باشیم کیفیت آموزش بالا برود.

عزیزی ادامه داد: با توجه به شرایط اقلیمی و گرمای 50 درجه در این منطقه هنوز مدارس ما وسایل سرمایشی ندارند و در شرایط سخت گرمایی باید در کلاس درس حضور پیدا کنند.عضو شورای عالی استان ها گفت: دانش آموزان به دلیل فقر مالی بیشتر به جای تحصیل و به فکر امتحانات شان به ماهیگیری روی می آورند. مردم اینجا فقط با یارانه زندگی می کنند چون کارخانه و تولیدی وجود ندارد که بتوانند در آن مشغول به کار شوند. با توجه به خشکسالی ها و عدم بارندگی همان مقدار کشاورزی که به صورت سنتی انجام می دادند را هم از دست داده اند که می طلبد سازمان جهاد کشاورزی به مردم وام های بلاعوض برای آبیاری های نوین بپردازد تا بتوانند کشاورزی کنند.