این هیدروژل از یک شبکه پلیمرهای همبسته تشکیل شده که می توانند محموله ای از نانوذرات مانند آنتی بیوتیک ها را حمل کنند.ماده مذکور طوری طراحی شده تا پلیمرها در مجاورت آنزیم هایی به نام « بتالاکتاماز» ها تحلیل بروند و در نتیجه نانوذرات دارو آزاد می شوند. آنزیم های مذکور توسط بسیاری از باکتری های بیماری زا تولید می شوند.
آنیتا شوکلا محقق ارشد این پژوهش می گوید: نکته جالب توجه آن است که آنزیم های بتالاکتاماز به طور معمول دلیل اصلی ایجاد مقاومت در برابر آنتی بیوتیک ها هستند. اما ما از این مکانیسم دفاعی در مقابل باکتری استفاده کردیم.

پژوهشگران این تکنیک را در ظرف های آزمایشگاهی و روی نمونه های پوست خوک آزمایش کردند. آنها برای این منظور از نانوذرات فلورسنتی استفاده کردند که پس از آزادسازی به طور واضح قابل ردیابی بود.طی فرایند هیدروژل ها در مواجهه با باکتری تولید کننده بتالاکتاماز بار خود را آزاد کردند. از سوی دیگر آنزیم های دیگر باکتری هایی به ساختار آسیب نرساندند. این امر نشان می دهد روش مذکور برای برخی از باکتری ها کارآمد است.
تحقیق مذکور در ژورنال ACS Applied Materials and Interfaces منتشر شده است.