در ستایش یک ستاره بی‌حاشیه، با کلاس و به یادماندنی

والیبال ایران هیچ وقت یکی از طلایی ترین نسل های خود را از یاد نخواهد برد؛ نسلی که والیبال ما را با دنیا آشتی داد؛ نسلی که والیبال را به عنوان یکی از سه ورزش پر طرفدار کشور جا انداخت؛ نسلی که باعث شد به جای فوتبال، والیبال هم در کوچه و خیابان و پارک ها به به یک سرگرمی جدی برای جوان ها تبدیل شود.نسلی که شور و انرژی را به خانه های مردم آورد تا جایی که بعد از بعضی بردها حتی والیبال‌دوستان از فرط خوشحالی به خیابان ها ریختند؛ اتفاقی که قبل از فوتبال کم تر یا بهتر بگوییم اصلا برای ورزش دیگری رخ نداده بود.
این نسل طلایی شامل بازیکنانی بود که تمام دغدغه و انرژی خود را روی نشان دادن والیبال ما به دنیا گذاشتند و یکی از طلایی ترین این والیبالیست ها کسی نبود جز شهرام محمودی؛ نامی که قطعا برای همیشه در والیبال ایران به نیکی از آن یاد خواهد شد.
شهرام محمودی نه فقط به خاطر اسپک های هوشمندانه‌اش، نه فقط برای سهم بزرگی که در بردهای مهم و‌ پیشرفت والیبال ایران داشت که برای اخلاق حرفه‌ای بی نظیرش محبوبیت خاصی بین والیبال دوستان به دست آورد؛ بازیکنی که با هر چیزی می توان او را به خاطر آورد جز حاشیه، بی اخلاقی و هر فاکتور منفی دیگری.


ستاره درخشان والیبال ایران امروز به شکل رسمی از دنیای بازی خداحافظی کرد. مصدومیت لعنتی شهرام به او اجازه نداد آنقدر که ما دل‌مان می خواست دلربایی او را در زمین ببینیم؛ شهرام تمام زور خود را زد که به این خواسته هواداران جامه عمل بپوشاند اما انگار این مصدومیت زور بیشتری از طرفداران او و به طور کلی والیبال داشت.
شهرام محمودی اسپک زدن را کنار گذاشت اما قطعا این پایان راه ا‌و در والیبال نخواهد بود؛ به طور حتم او با همان انگیزه و عطشی که همیشه از وی سراغ داریم به نحو دیگری(احتمالا مربیگری) به والیبال ایران خدمت خواهد کرد؛ پسر پر کاریزمای والیبال ایران که حتما با همان هوش دوران بازی می تواند روی نیمکت نیز خاطرات خوشی را برای والیبال‌دوستان رقم بزند؛ پس ما و همه عاشقان والیبال منتظر این لحظه خوش خواهیم‌ بود.