دکتر «کلادیو آرائوجو»، سرپرست تیم تحقیق از کلینیک ورزشی پزشکی در ریودوژانیرو برزیل، خاطرنشان کرد: «حفظ تعادل، برخلاف تناسب اندام هوازی، قدرت عضلانی و انعطاف پذیری، تا دهه ششم زندگی فرد به طور معقولی حفظ می‌شود. سپس به سرعت از بین می‌رود.»برای این مطالعه، محققان از داده‌های مطالعه ورزشی استفاده کردند که در سال ۱۹۹۴ برای ارزیابی ارتباط بین بیماری، مرگ و معیارهای مختلف آمادگی جسمانی، ورزش و خطرات شایع بیماری قلبی آماده شده بود.

محققان داده‌هایی را از معاینات حدود ۱۷۰۰ برزیلی ۵۱ تا ۷۵ ساله بین فوریه ۲۰۰۹ و دسامبر ۲۰۲۰ جمع‌آوری کردند. این معاینات شامل وزن، چندین معیار از ضخامت چین‌های پوست، اندازه کمر و سابقه پزشکی بود.از هر کدام خواسته شد که به مدت ۱۰ ثانیه بدون هیچ گونه حمایت اضافی روی یک پا بایستند. به آنها گفته شد که پای آزاد خود را روی پشت ساق پای مخالف قرار دهند، در حالی که بازوهای خود را در کنار خود نگه داشته و نگاه خود را مستقیماً به جلو ثابت کرده بودند. آنها تا سه بار با هر دو پا تلاش کردند.

تقریباً از هر پنج نفر یک نفر نمی‌توانست این کار را انجام دهد. احتمال شکست با افزایش سن بیشتر بود و تقریباً در فواصل پنج ساله از سن ۵۱ سالگی به بعد دو برابر می‌شد.نویسندگان خاطرنشان کردند احتمال شکست در مسن‌ترین افراد گروه ۱۱ برابر بیشتر از افرادی است که ۲۰ سال جوان‌تر بودند.

هیچ تفاوت واضحی در علل مرگ بین کسانی که می‌توانستند و کسانی که نمی‌توانستند آزمایش را کامل کنند وجود نداشت. اما نسبت مرگ و میر در میان کسانی که شکست خوردند تقریباً ۱۳ درصد بیشتر بود.این مطالعه نشان داد افرادی که در آزمایش شکست خورده بودند بیشتر در معرض مشکلات سلامت از جمله چاقی، بیماری قلبی، فشار خون بالا، پروفایل چربی خون ناسالم و دیابت نوع ۲ بودند.