به گفته کیم، «ممکن است یک توضیح بیولوژیکی فراتر از اختلال خواب وجود داشته باشد که نور را با افزایش خطر چاقی، دیابت و فشار خون بالا مرتبط می‌کند.»کیم گفت: «دیدن این نورها در شب طبیعی نیست. نور در واقع برخی از قسمت‌های مغز را که به بدن ما می‌گویند روز و شب است، خاموش می‌کند. بنابراین این سیگنال‌ها به نوعی بهم می‌خورند، زیرا سیگنال شبانه‌روزی ضعیف می‌شود، و به مرور زمان، پیامدهایی برای سلامتی ما دارد.»

بنابراین، به گفته او، با گذشت زمان نور ممکن است باعث بیماری‌های متابولیک و قلبی شود.کیم و همکارانش بیش از ۵۵۰ شرکت کننده در مطالعه پیری سالم شیکاگو را بررسی کردند. افراد ۶۳ تا ۸۴ ساله از وسایلی استفاده می‌کردند که میزان نور اتاق خواب آنها را در طول یک هفته اندازه گیری می‌کرد.

این مطالعه نشان داد که کمتر از نیمی از آنها در هنگام خواب پنج ساعت در تاریکی کامل بودند. بقیه حتی در تاریک‌ترین پنج ساعت- معمولاً در میانه خواب شبانه- در معرض مقداری نور بودند.به گفته محققان، نور سرکوب کننده قوی ملاتونین است.کیم می‌گوید: «ملاتونین که هورمون تاریکی نیز نامیده می‌شود، با خواص سلامتی متعددی از جمله خواص ضد التهابی و آنتی اکسیدانی مرتبط است. نور در شب ملاتونین را کاهش می‌دهد.»علاوه بر افزایش استرس فیزیولوژیک، نور در شب می‌تواند نشانه‌ای برای سلامت کلی ضعیف باشد، زیرا افرادی که در شب بیدار می‌شوند ممکن است رفتارهای پرخطر دیگری نیز داشته باشند.