دبیر اجرایی بیست و چهارمین کنگره سراسری انجمن علمی اپتومتری ایران، با طرح این سوال که توانبخشی بینایی به چه معنا است و برای چه کسانی قابل اجرا است، افزود: واژه «توانبخشی»، در مقوله سلامت، بیشتر به افراد دارای معلولیت جسمی و یا ذهنی بر می‌گردد، فرایندی که در طی آن فرد معلول را قادر می‌سازد تا از سلامت باقیمانده آن عضو و یا اعضای سالم دیگر استفاده بهینه را داشته باشد تا جایی که نیازش به دیگران برای انجام امور شخصی و یا در سطح اجتماع به حداقل برسد.

وی به توانبخشی بینایی اشاره کرد و گفت: این فرایند در مورد افراد دارای معلولیت بینایی دارای دید جزئی و کم بینا صدق می‌کند، و هر نوع اقدامی که بتواند محدودیت بینایی ناشی از نقص بینایی درمان ناپذیر با اعمال جراحی و یا دارو درمانی و یا دیگر روش‌های درمانی را جبران کند، می‌تواند در مجموعه اقدامات برای توانبخشی بینایی قرار گیرد.

صادقپور ادامه داد: کم بینایی می‌تواند در تمام سنین و به صورت مادرزادی و از بدو تولد، در کودکی و جوانی در اثر بیماری‌های ارثی پیش رونده چشمی، در سنین میانسالی در اثر حوادث و در سالمندی به علت بیماری‌های چشم وابسته به کهولت و یا بیماری‌های زمینه همچون دیابت و…، اتفاق بیافتد.

وی افزود: به این ترتیب می‌توان نتیجه گرفت که نقص و معلولیت بینایی در همه دوران زندگی می‌تواند برای یک فرد بینا رخ دهد. به عنوان مثال، در حال حاضر رشد جمعیت سالمند در کشور ما قابل توجه است و مانند تمام بیماری‌های دوران سالمندی، در خصوص بینایی نیز باید منتظر افزایش تعداد افراد مبتلا به کم بینایی بود.

عضو هیئت مدیره انجمن علمی اپتومتری ایران گفت: در حال حاضر حدود ۱۰ درصد جمعیت کشور را سالمندان تشکیل می‌دهند که نسبت به ۴۰ سال قبل ۲ برابر شده است؛ این در حالی است که ۲ برابر شدن جمعیت سالمندی بعدی، یعنی از ۱۰ به ۲۰ درصد فقط ۲۰ سال طول خواهد کشید. بر اساس گزارش مرکز آمار ایران، در سال ۱۳۳۵ تنها ۴ درصد از جمعیت کل کشور در سنین ۶۵ سال و بیشتر بود، اما با گذشت زمان، سهم جمعیتی آنها رو به افزایش است به گونه‌ای که پیش بینی می‌شود در سال ۱۴۳۰ تقریباً یک پنجم از جمعیت کشور یعنی ۱۹ درصد، این سنین را تجربه کنند.

وی ادامه داد: این آمار نه تنها ضرورت توجه ویژه به سالمندی و نیازهای آنان را گوشزد می‌کند بلکه در حوزه بینایی نیز باید این آمادگی برای کمک و خدمات رسانی وجود داشته باشد.صادقپور افزود: توانبخشی بینایی، فرایندی است که تیمی متشکل از متخصصین مربوطه، علل کم بینایی، نیازها، روش‌های برآورده شدن این نیازها و ابزار لازم را در حوزه‌های مختلف مربوط به تخصص خود ارزیابی و با مشورت با یکدیگر اعمال می‌کنند.

وی گفت: اساس توانبخشی بینایی مبتنی بر افزایش عملکرد بینایی باقی مانده است حال این امر می‌تواند با تمهیدات مختلف انجام شود. مثلاً در حوزه صرفاً بینایی، با تجویز و در اختیار گذاردن ابزار کمک بینایی مانند عینک‌های با نمره بالا، ذره بین، عینک‌های مخصوص با بزرگنمایی بالا برای دید نزدیک (در اصطلاح لوپ) و یا عینک‌هایی با بزرگنمایی زیاد برای دید دور اعمال شود.

دبیر اجرایی بیست و چهارمین کنگره سراسری انجمن علمی اپتومتری ایران، افزود: از بعد روانشناسی و مشاوره، نیز فرایند خود را دارد. مناسب سازی محیط کار و زندگی و…، از بعد دیگر است.صادقپور گفت: امیدواریم با عنایت همکاران چشم پزشک، اپتومتریست، روانشناسان و مددکاران و متخصصین کار درمانی، بتوان این گروه از هموطنان را به موقع شناسایی و نسبت به رفع نیازهای آنها و در نهایت افزایش اتکا به خود و استقلال فردی، این افراد کمک کنیم.