گروه علمی: بر اساس تحقیقات جدید، زندگی در نزدیکی یک محیط شلوغ می تواند خطر مرگ زودرس را تا یک پنجم افزایش دهد. در این میان ترافیک و آلودگی هوا نقش اصلی را ایفا می کنند.دانشمندان دانشگاه نیویورک می گویند افرادی که در معرض سطوح بالائی از میانگین آلودگی هوا قرار می گیرند، ۲۰ درصد بیشتر احتمال دارد در ۱۴ سال آینده جان خود را از دست بدهند، که این موضوع عمدتاً به دلیل بیماری های قلبی عروقی است.
این مطالعه همچنین نشان می دهد که میزان حملات قلبی و سکته مغزی در میان این گروه، ۱۷ درصد افزایش یافته است. این یافته ها راه را برای برنامه های غربالگری و اقدامات پیشگیرانه باز می کند که شانس بقا در محیط های شهری را افزایش می دهد.این یافته ها بر اساس مطالعه شرایط سلامتی ۵۰ هزار نفر بالای ۴۰ سال ساکن در استان گلستان ایران بودند. شرکت کنندگان عمدتاً فقیر بوده و موافقت کردند که در طول بازدید های سالانه ای که از سال۲۰۰۴ شروع شد، سلامت آنها تحت نظارت قرار گیرد.
دکتر راجش ودانتان، متخصص قلب در بیمارستان نیویورک و نویسنده ارشد این پژوهش در رابطه با موضوع فوق می گوید: مطالعه ما نقش عوامل محیطی کلیدی آلودگی هوای داخل و خارج، دسترسی به خدمات بهداشتی مدرن، و نزدیکی به جاده‌های پر سر و صدا و آلوده را در همه علل مرگ و میر و مرگ و میر ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی به ویژه برجسته می کند. یافته های ما به گسترش نمایه خطر بیماری فراتر از سن و عوامل خطر شخصی سنتی کمک می کند.
از سوی دیگر استفاده از اجاق‌های هیزمی یا اجاق‌های نفت سفید برای طبخ غذا در فضاهایی که تهویه و دودکش مناسب ندارند نیز خطر مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی را به ترتیب ۳۶ و ۱۹ درصد افزایش می دهد. زندگی دور از کلینیک‌های پزشکی تخصصی با آزمایشگاه‌های کاتتریزاسیون که می‌توانند انسداد شریان‌های گرفتگی را باز کنند، عامل تشدید کننده دیگر مرگ های زودرس بود.نتایج این مطالعه همچنین نشان می دهد که از هر سه نفری که در فاصله ۵۰۰ متری یک جاده اصلی زندگی می کنند، خطر مرگ ۱۳ درصد افزایش یافته است.
مایکل هدلی، سرپرست این تیم تحقیقاتی، از متخصصان قلب و عروق و استادیار دانشگاه نیویورک در این رابطه می گوید: نتایج به دست آمده، فرصت جدیدی را برای سیاست گذاران سلامت نشان می دهد تا با کاهش تأثیر عوامل خطرزای محیطی مانند آلودگی هوا بر سلامت قلب و عروق، بار بیماری را در جوامع خود کاهش دهند.
سایر عوامل محیطی مورد تجزیه و تحلیل، از جمله سطوح پایین درآمد محله، افزایش تراکم جمعیت و قرار گرفتن در معرض نور زیاد در شب، پیش بینی کننده مستقلی برای خطر مرگ نبودند. محققان داده های جمع آوری شده از این مطالعه را تا دسامبر ۲۰۱۸ تجزیه و تحلیل کرده و سپس یک مدل پیش بینی کننده در مورد میزان کلی مرگ و میر و خطر مرگ ناشی از بیماری قلبی ایجاد کردند. آنها قصد دارند این پروژه را با اعمال آن در کشورهای دیگر با هدف تنظیم دقیق ظرفیت ادامه دهند.
این ابزار می تواند به عنوان راهنمایی برای ارزیابی اثربخشی تغییرات محیطی، سبک زندگی و سلامت شخصی در کاهش نرخ مرگ و میر در سراسر جهان باشد. بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت، یک چهارم مرگ و میرهای جهانی در حال حاضر به عوامل محیطی از جمله کیفیت پایین هوا و آب، نبود سرویس بهداشتی و قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی سمی نسبت داده می شود.
بر این اساس مشخص شد آلودگی هوا تنها در سال ۲۰۱۹ باعث مرگ۶ میلیون و ۷۰۰ هزار نفر در سراسر جهان شده است. یکی از دلایلی که ترافیک عامل مرگباری محسوب می شود، این است که ذرات ریز سمی در طول حضور افراد در ترافیک وارد جریان خون می شوند.این ذرات به ریه ها، قلب، مغز و سایر اندام های اصلی سفر کرده و منجر به بیماری های قلبی – عروقی، سرطان و ... می شوند.شرح کامل این مطالعه در آخرین شماره مجله تخصصی PLoS ONE منتشر شده است.
دریافت لینک صفحه با کد QR