بهار نیوز - تداوم وعده‌ها بدبینی و بی‌اعتمادی می‌آفریند

تداوم وعده‌ها بدبینی و بی‌اعتمادی می‌آفریند

گروه سیاسی: دولت سیزدهم دیگر یک ساله شده و بر همین اساس از سوی مردم و رسانه‌ها و سیاسیون در حال سنجش و ارزیابی است. پیچیدگی وضعیت اما آنجایی است که از نگاه دولت و حامیانش در این یک سال کلی تغییر و تحول صورت گرفته و پیشرفت و گشایش داشته‌ایم. مردم اما نظر دیگری داشته و همچنان در حال دست و پنجه نرم کردن با قیمت‌ها و گرانی‌های فزاینده و سرسام آور هستند.

به همین خاطر هم وقتی رئیس جمهور در یک گفت‌وگوی تلویزیونی همان حرف‌های قدیمی را تکرار کرده و وعده وعید می‌دهد از سوی افکار عمومی و ناظران بیرونی قانع کننده تلقی نمی‌شود.مصطفی درایتی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب از جمله افرادی است که چنین نظری دارد. او معتقد است که رئیسی با رویه فعلی نه تنها به نتیجه نمی‌رسد، بکله بدبینی و بی‌اعتمادی در جامعه را نیز بیشتر می‌کند.

او گفت: «آقای رییسی دیگر نباید با مردم با وعده حرف بزند و باید با برنامه و کارنامه مواجه شود. یک سال از دولت او گذشته، کلی وعده داده‌، مانعی سر راه او نبوده و همه دستگاه‌ها هم با او هماهنگ هستند. بر این اساس مردم انتظار داشتند که به وعده‌های خود عمل و گشایشی در زندگی آنها ایجاد کند. وضعیت مملکت هم طوری نیست که وعده‌ای داده شود و تحقق آن در زندگی مردم ملموس نباشد. وعده‌ها اغلب اقتصادی است و در یک سال گذشته هم محقق نشده است.»

درایتی با تاکید بر اینکه «فقط وعده دادن کافی نیست» گفت: «نمی‌توان مردم را به این نحو راضی نگه داشت، آقای رئیس جمهور باید این نگاه را کنار بگذارد. همچنین باید اشکالات کاری که در سیاستگذاری و ترکیب مدیران وجود دارد را نیز باید رفع و رجوع کند. باید تلاش کند مساله برجام به سامان برسد. متخصصان اقتصاد اتفاق نظر دارند که غیر از این، راهی برای بهبود وضعیت معیشت مردم نیست. اگرچه آقای رییسی معتقد بودند که خیلی از مشکلات به مسائل مدیریتی مربوط است و نه برجام. این هم البته از آن حرف‌هایی است که وقتی نقیض آن دیده می‌شود به افزایش بدبینی مردم منجر می‌شود.»

این فعال سیاسی اصلاح‌طلب ادامه داد: «معمولا دولت‌ها سعی می‌کنند که در سال اول فعالیت خود گشایش‌هایی برای مردم ایجاد کنند اما آقای رییسی رییس‌جمهوری است که در همان سال اول استقرار به دلایل مختلف، خلاف آنچه که مردم انتظار داشتند را محقق کرده است. این هم به دلیل آن است که تیم یک‌دستی ندارد. تیم کم‌تجربه‌ای دارد و آدم‌های متوهم را زیاد به کار گرفته است. او از افرادی که تجربه کار عملی ندارند و تا حالا بر اساس حرف و وعده پیش رفته‌اند، استفاده کرده است. تا وقتی هم که این تیم را ترمیم نکند نباید انتظار داشته باشد که جامعه نسبت به حرف‌های او اقبال نشان دهد.»