عابدینی: ما که با کراوات آمده بودیم، رفتیم!

امیر عابدینی در گفت‌وگو با ایسنا، درباره کناره‌گیری‌اش از باشگاه داماش گفت: پیش از این استعفا داده بودم اما حالا دیگر سر کارم حاضر نمی‌شوم چون مسئولان هیچ اقدامی نکردند. نه بودجه‌ای تامین کردند و نه برای حل مشکلات قدمی برداشتند. مسئولان استان هم فقط حرف می‌زنند و عملی در کارشان نیست. بنابراین عطای کار در داماش را به لقایش بخشیدم. وی ادامه داد: تمام کارهایم را حسابرسی شده تحویل دادم و اسناد کارم در باشگاه موجود است. من نگران چیزی نیستم. روزی که از پرسپولیس رفتم پول گذاشتم و امروز هم که از داماش می روم با این که سه سال است قطره‌چکانی به ما پول می‌دهند کاملا حساب بازیکنان را دارم.

عابدینی افزود: نامه همه بازیکنان را نوشته‌ام و در آنها آورده‌ام که هر کسی چه مقدار طلبکار است. رونوشتی از این نامه‌ها را به مسئولان دستگاه قضایی، مسئولان هلدینگ و فدراسیون فوتبال فرستاده‌ام. مدیرعامل مستعفی باشگاه داماش درباره برنامه‌اش برای آینده خود گفت: می‌روم تا به کسانی فرصت بدهم که در زندگی‌شان شورت ورزشی پوشیده‌اند. ما که نپوشیده بودیم! ما با کراوات آمده بودیم ولی بعضی‌ها نه. حتما در استان از این افراد پیدا می‌شود. می‌خواهم استراحت کنم. عابدینی در ادامه در مورد آنچه پیش از این درباره افرادی در استان گیلان گفته بود مبنی بر این که چوب لای چرخ باشگاه می‌گذارند، اظهار کرد: نمی‌خواهم کاسه داغ‌تر از آش شوم. وقتی دستگاه قضایی به این نتیجه‌ رسیده که به ما پول ندهند و مسئولان استان هم تصمیم گرفته‌اند کمکی نکنند، شاید مشکل از من باشد. می‌روم تا این مشکل برطرف شود.

وی در پاسخ به این سوال که مسئولیت باشگاه با چه کسی است، گفت: تاکنون مسئولیت با من بود و قرار بود که دستگاه قضایی که ناظر بر اموال امیرمنصور خسروی است به ما پول تزریق کند تا باشگاه را اداره کنیم، اما چند ماه است که این کار را نمی‌کند. مسئولان یا اشکال را در من می‌بینند و یا در ورزش. پس من می روم تا حداقل 50 درصد از مشکلات حل شود. مسئولان استان داماش را تیم اول خود نمی‌دانند و شاید هم با من پدرکشتگی دارند چون از نفرات قبلی تعریف کردم و گفتم که آنها زحمت کشیده‌اند. اگر به قبلی‌ها ناسزا می‌گفتم مرا بیشتر دوست داشتند. سومین دلیل هم شاید این است که مسئولان استان نمی‌خواهند تیم را حفظ کنند، بلکه می‌خواهند رفیق بازی خود را پیش ببرند. عابدینی در پایان گفت: کسانی که سریع استاندار می‌شوند بدون آن که بدانند استانداری یعنی چه همه چیز را بر هم می‌ریزند. ما رفتیم تا خودشان بدانند که چه می‌کنند.