حقایقی درباره «هری پاتر و سنگ جادو»

مجموعه فیلم‌های سینمایی که با اقتباس از رمان‌های «جی. کی. رولینگ» ساخته شدند نیز میلیاردها دلار فروختند.داستان موفقیت «رولینگ» از جایی شروع شد که در حوالی سال ۲۰۰۰، داستان پسرک جادوگری به نام «هری پاتر» در نقاط مختلف جهان به محبوبیت رسید و طرفداران دو آتیشه این مجموعه کتاب‌ها که با نام «پاترهد»ها شناخته می‌شوند، هر بار با انتشار یکی از مجموعه رمان‌ها در مقابل کتاب‌فروشی‌ها صف می‌کشیدند و داستان گروه‌های «گریفندور»، «اسلیترین»، «ریونکلاو» و «هافلپاف» را دنبال می‌کردند.

اما حتی «هرمیون گرینجر» هم از تمام حقایق مرتبط به خلق این داستان و شخصیت‌های آن مطلع نیست. با این حال در ادامه اطلاعات بیشتری درباره مجموعه داستان‌های «هری پاتر» مطالعه می‌کنید:ایده «هری پاتر» زمانی که «جی. کی. رولینگ» سوار قطار بود برای نخستین‌بار به ذهن او خطور کرد و او بعدها درباره مدرسه «هاگوارتز» نوشت. با اینکه «هری پاتر و سنگ جادو» به سرعت به موفقیت دست یافت، اما در مقاطعی به نظر می‌رسید این کتاب هرگز به چاپ نخواهد رسید.

اوایل، هیچ کسی دوست نداشت داستانی درباره یک جادوگر و یک سنگ را چاپ کند و نسخه دست‌نویس «هری پاتر و سنگ جادو» پیش از آنکه توسط «بلومزبری» پذیرفته شود، از سوی ۱۲ ناشر رد شده بود. زمانی که «نیگل نیوتون» موسس انتشارات «بلومزبری» نسخه‌ای از کتاب «هری پاتر و سنگ جادو»‌ را با خود به خانه برد، دخترش «آلیس» گفت: «این کتاب احتمالا یکی از بهترین کتاب‌هایی است که یک کودک ۸ یا ۹ ساله می‌تواند بخواند».
با مقایسه نسخه‌های پیش از چاپ این کتاب می‌توان تفاوت‌هایی در موضوعات درسی «هاگوارتز» پیدا کرد. برای مثال در نسخه‌های اولیه قبل از چاپ، به جای درس «گیاه‌شناسی»  از عنوان «گیاه‌درمانی» استفاده شده بود و کلاس‌های «پیشگویی»، «کیمیاگری» و «جانوران» برای سال اولی‌ها اجباری اعلام شده بود.

حتی نام برخی از شخصیت‌ها با آن‌چه که در نهایت به چاپ رسیده نیز متفاوت بوده است. نام خانوادگی «هرمیون گرینجر» در ابتدا «پاکل» عنوان شده بود و «نویل لانگباتم» نیز در ابتدا به عنوان «نیول پاف» وارد داستان شده بود.
در ابتدا نام خانوادگی «اسپینکس» برای «دراکو مالفوی» انتخاب شده بود و «لونا لاوگوود» نیز در ابتدا «لیلی مون» نامیده می‌شد.

در طول سال‌ها، «رولینگ» اطلاعات جزئی درباره داستان‌های «هری پاتر» افشا کرد.او در یک گفت و گوی رادیویی در سال ۱۹۹۹ توضیح داد که نام مدیر «هاگوارتز» را با الهام از یک کلمه قدیمی انگلیسی به معنای زنبور عسل انتخاب کرده است چراکه در نظر او «دامبلدور» همیشه با خود زمزمه می‌کند.و به رغم اینکه در این مجموعه کتاب‌ها، «هری» پسر طلایی و شخصیت اصلی است، اما «رولینگ» شخصیت «آلبوس» را به عنوان شخصیت مورد علاقه‌اش معرفی کرده است.

همانطور که «هاگرید» آغازکننده داستان است، «رابی کالترین» نیز که در نقش «هاگرید» در مجموعه فیلم‌های «هری پاتر» دیده شد، نخستین بازیگری بود که برای فیلم انتخاب شد.«تام فلتون» که در نقش «دراکو مالفوی» در این مجموعه فیلم‌های سینمایی حاضر شده است نیز در ابتدا برای بازی در نقش «رون» دوست صمیمی «هری پاتر» و خود شخصیت «هری» مصاحبه کرده بود.البته این گروه از بازیگران نوجوان در کنار گروهی از بازیگران انگلیسی بزرگسال در مجموعه فیلم‌ها به ایفای نقش پرداختند. با این حال تمام این بازیگران بزرگسال در نقش والدین و معلم حاضر نشدند. برای مثال زمانی که «شرلی هندرسون» در نقش «میرتل گریان» ۱۴ ساله ظاهر شد، در واقعیت ۳۶ ساله بود. بازیگران جوان، به شخصیت‌های «هری»، «هرمیون» و «رون» جان بخشیدند، اما تبدیل شدن به یک نوجوان جادوگر چالش‌های خودش را به دنبال داشت.در کتاب، به طور مداوم به دندان‌های خرگوشی «هرمیون» اشاره می‌شد، اما دندان‌هایی که بازیگر در طول فیلمبرداری استفاده می‌کرد، صحبت کردن را دشوار کرده بود از این رو سازندگان تصمیم گرفتن دندان‌های واقعی «اما واتسون»(بازیگر نقش هرمیون) را جایگزین دندان‌های خرگوشی کنند.

این اتفاق برای چشم‌های «هری پاتر»‌ که در کتاب مکررا به عنوان چشم‌های سبز خیره‌کننده توصیف شده بودند نیز تکرار شد. «دنیل رادکلیف» بازیگر نقش «هری پاتر» نیز به لنزهای رنگی حساسیت شدید داشت در نتیجه از این مورد هم در فیلم صرف نظر شد.با وجود فیلمبرداری، تکمیل تکالیف برای بازیگران کم سن و سال دشوار شد، در نتیجه صحنه‌های مطالعه، اغلب تنها فرصت‌هایی بودند که «رادکلیف»، «گرینت» و «واتسون» برای انجام تکالیف مدرسه در اختیار داشتند.