روزهای عجیب فوق ستاره؛ هیچ تیمی CR7 را نمی‌خواهد

کریستیانو رونالدو مایل به جدایی از منچستریونایتد است و جای تعجب ندارد، چه کسی می‌خواهد در باشگاهی بماند که این‌طور اداره می‌شود؟ اما طرف دیگر این معادله سخت‌تر است، چه کسی می‌تواند سالانه 15 میلیون پوند به او دستمزد بدهد. حتی اگر یونایتد بخشی از آن را بدهد، کدام باشگاه است که برای رونالدو قابل قبول باشد و از طرفی از عهده پرداخت دستمزد سنگین این بازیکن 37 ساله برآید؟ با وجود آنکه بازگشت به اولدترافورد در مجموع رضایت‌بخش نبود، اما آیا واقعاً اریک تن هاخ می‌خواهد به او اجازه رفتن بدهد در حالی که هیچ مهاجم کلاس جهانی ندارد و احتمال خریدنش هم زیاد نیست.
گزارشی منتشر شد بر این مبنا که پروژه بزرگ بازگرداندن او به اولدترافورد شکست خورده. برای دلیلش خیلی دور نروید، او فصل قبل با 20 میلیون پوند و دستمزد 500 هزار پوند در هفته خریداری شد در حالی که به نظر می‌رسید اد وودوارد، مدیر اجرایی باشگاه می‌خواهد خودی نشان دهد و در تلاش است جو خصمانه نسبت به خودش را آرام کند.

رونالدو البته تمام تلاش خود را کرد تا انتقالش را توجیه کند. در بدترین فصل یونایتد برای زیر 40 ساله‌ها، رونالدو 24 گل زد که 18 تایش در لیگ برتر بود. حتی مقابل تاتنهام و نوریچ هت‌تریک کرد اما آن موقع یونایتد به دردسر افتاده بود، در ماه‌های حساس زمستان، نوامبر تا فوریه، رونالدو تنها پنج گل در لیگ برتر زد.
همه اینها تن هاخ را سردرگم می‌کند. او می‌داند مقامات باشگاه به این نتیجه رسیده‌اند که بازگرداندن رونالدو اشتباه بوده حتی قبل از اینکه رالف رانگنیک مربی شود. زیر نظر مربی آلمانی وضعیت بدتر و آشکار شد رونالدو نمی‌تواند با نیازهای یک سیستم مبتنی بر پرسینگ کنار بیاید با وجود این، رانگینک مایل نبود کنارش بگذارد. همچنین برخی بر این باور بودند او نظم رختکن را به هم ریخته اما از او بی‌نیاز نبودند چون بدون او کارشان لنگ بود.
میسون گرینوود، بازیکنی بود که یونایتد می‌خواست پخته شود و تا 10 سال خط حمله تیم را رهبری کند. او فعلاً اما در دسترس نیست چون به‌دلیل تجاوز و ضرب و شتم دستگیر شده و برایش قرار صادر کرده‌اند. مارکوس رشفورد، بازیکن کناری است، آنتونی مارسیال در این نقش ناموفق بود و در دوران قرضی در سویا هم کار خاصی نکرد. جیدون سانچو هم در کناره‌ها بهتر است.

یونایتد داروین نونیس را از دست داده که به لیورپول رفت. اگر او را می‌گرفتند خوشحال می‌شدند البته اگر رونالدو را به فرودگاه برسانند و از شر دستمزدش خلاص شوند. ارلینگ هالند به منچسترسیتی رفته، روبرت لواندوفسکی در میانه انتقال به بارسلونا است، هری کین در تاتنهام جا افتاده و کیلیان امباپه قرارداد جدیدی با پاری‌سن‌ژرمن بسته. بهترین مهاجمان نوک تیم را دارند و اگر هم نداشتند، بعید بود یونایتد را انتخاب کنند.
بازار محدود است و یونایتد خط حمله لاغری دارد در مقایسه با لیورپول، سیتی، تاتنهام و پاری‌سن‌ژرمن. چلسی هم اگر رحیم استرلینگ و رافینیا یا عثمان دمبله را به خدمت بگیرد، نیازی ندارد.
گفته می‌شود رونالدو می‌خواهد در لیگ قهرمانان بازی کند. ایجنت او هفته گذشته با مالک جدید چلسی، تاد بولی دیدار کرد اما توخل هم مثل تن هاخ و رانگنیک یک مهاجم باانرژی می‌خواهد که بتواند پرس کند.
بولی شاید از این ایده استقبال کند اما در تصمیم‌گیری به مشاوره جدی توخل وابسته است و بعید است مربی آلمانی در دام نوستالژی بیفتد همان طور که پیش از او وودوارد و اوله گونار سولشر مرتکب اشتباهات شده بودند.


بایرن شاید با رفتن لواندوفسکی به یک مهاجم نوک نیاز پیدا کند اما سادیو مانه را خریده‌اند و بعید است برای بازیکنی 37 ساله که دستمزد نجومی می‌گیرد، جا داشته باشند. عقلانی نیست که تیمی برای بازی کنار مانه تشکیل بدهی و بعد رونالدو را در دقیقه آخر جذب کنی. اینتر، میلان و ناپولی نمی‌توانند پول او را بدهند، یووه هم او را بر نمی‌گرداند. البته رونالدو یکی از بهترین بازیکنان جهان است و می‌شود گفت هر تیمی را پیشرفت می‌دهد. اما یوونتوس را پیشرفت نداد، یونایتد را هم همین‌طور و او 37 ساله است.
مردان حال مانه و محمد صلاح هستند، آینده به هالند و امباپه تعلق دارد و رونالدو وضعیت نامشخصی دارد. شاید مجبور به ادامه شود آن هم در تیمی که برایش مثل ازدواج بدون عشق است. شاید مجبور شود بدون رضایت فصل آخرش در یونایتد را به پایان برساند چون هیچ کس نمی‌تواند تاوان طلاق را بدهد.