بهار نیوز - مذاکرات دوحه از پیش شکست خورده بود

با این تیم مذاكره دستیابی به توافق کار سختی است

گروه بین الملل: پس از سفر اخیر "جوزپ بورل" مسوول سیاست خارجی اتحادیه اروپا به تهران (و البته پیشتر، رایزنی‌های وی با مقام های آمریکایی در رابطه با مذاکرات اتمی ایران) و متعاقبا مذاکرات و گفتگوهای وی با مقام های ایرانی و اعلام خبرِ انجام گفتگوهای غیرمستقیم میان ایران و آمریکا با میانجی گری اتحادیه اروپا در دوحه قطر، بسیاری از ناظران و تحلیلگران و البته افکار عمومی نسبت به از سرگیری روند مذاکرات وین و احتمال دستیابی به یک توافق جهت احیای برجام، ابراز خشنودی می کردند و به نوعی امیدوار شدند که شاید روند رکود و سکونِ حاکم بر مذاکرات اتمی ایران، در حال کمرنگ شدن است و بار دیگر دیپلماسی و رایزنی های فعالِ دیپلماتیک، جایگزین فضای بن بست در مذاکرات و تشدید تنش ها میان ایران و غرب شده است.
با این حال، بی نتیجه اعلام شدن مذاکرات دوحه و متعاقبا تاکید همیشگی مقام های آمریکایی بر فعال سازی گزینه های جایگزینِ مذاکره و تعامل علیه ایران، بار دیگر اما و اگرهای زیادی در مورد سرنوشت نهایی توافق برجام و تلاش ها جهت احیای آن و در سطحی کلان تر، احتمال اوج گیری تنش ها میان ایران و آمریکا و متحدان منطقه ای دو طرف مطرح می شود.
یك دیپلمات سابق و کارشناس سیاست خارجی در پاسخ به این سوال که دلیلِ به نتیجه نرسیدن مذاکرات دوحه چه بود؟ گفت: «به نظر من اساسا قرار نبود که مذاکرات دوحه قطر به نتیجه برسد. دولت کنونی کشورمان و متعاقبا، تیم مذاکراتی آن، از همان ابتدا از جمله منتقدان توافق برجام بوده و هستند و با یکچنین نگرشی، دستیابی به توافق کار سختی است. البته که آمریکایی ها نیز انعطاف پذیری خاصی را جهت احیای برجام از خود نشان نمی دهند. من پیشتر هم اشاره کرده ام که با توجه به بسته شدن پنجره های طلایی جهت احیای توافق برجام در گذشته، اکنون شانس تحقق این مساله به شدت کاهش یافته است و ایران باید خود را برای دوره بدون برجام که به نظر من چیزی قریب به 7 الی 10 سال به طول خواهد انجامید، آماده کند. از این چشم انداز، من شانس احیای توافق برجام و به دنبالِ آن، شانس موفقیت مذاکراتی نظیر دوحه و یا حتی خودِ مذاکرات وین(در صورت تداوم) را چندان زیاد نمی بینم».
فریدون مجلسی در ادامه گفت: «من بر این باورم که با توجه به این مساله که غرب(آمریکا و اروپا) در شرایط کنونی به نفت و گاز ایران نیاز دارند، مساله ای که مخصوصا در بحبوحه جنگ اوکراین از اهمیت قابل توجهی برخوردار شده است و البته آمریکایی ها دوست ندارند که در شرایط کنونی به کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس و به ویژه عربستان نیز در بحث تامین نیازهای انرژی خود وابسته باشند، امکان دارد که این اجازه را بدهند که معاملاتی در حوزه انرژی با ایران انجام شود و البته آن ها با طرح های خاص خود سعی خواهند کرد تا منابع مالی ناشی از این معاملات را با هزینه زایی برای ایران در منطقه، به نوعی از چنگ ایران در بیاورند. یعنی غرب عملا جنگ را در جبهه های مذکور ادامه می دهد و سپس اعلام می کند که مثلا در جبهه انرژی مشکلی ندارد که ایران میزانی از نفت و گاز خود را به فروش برساند».
این کارشناس سیاست خارجی در پاسخ به این سوال که آینده معادله احیای برجام چه خواهد بود؟ گفت: «به نظر من ایران و غرب در ادامه راه هم چنان کژدار و مریز به راه خود ادامه خواهند داد و من هیچ چشم اندازی از حصول یک توافق پایدار و جامع را نمی بینم. نَه آمریکا مایل است که به برجامِ سال 2015 و تعهدات خود در قالب آن بازگردد و نَه ایران می پذیرد که بدون محقق شدن درخواست هایش نظیر دریافت تضمین از آمریکا مبنی بر عدم خروج مجدد از توافق و یا خارج سازی نهادهایی نظیر سپاه پاسداران انقلاب اسلامی از فهرست تروریستی آمریکا، در مسیر انعقاد یک توافق جدید با غرب در مورد معادله احیای برجام قرار گیرد. از این رو، در ادامه راه به احتمال فراوان ایران همچنان توانمندی های اتمی خود را تقویت خواهد کرد و متعاقبا آمریکا و متحدان منطقه ای آن نیز بر شدت فشارها علیه ایران خواهند افزود. در این میان، بازیگرانی نظیر رژیم اسرائیل نیز احتمالا به روند خرابکاری های خود علیه ایران ادامه خواهند داد و "جنگِ در سایه" تهران و تل آویو نیز همچنان و البته با شدت بیشتری ادامه خواهد یافت».