مگر رییس بانک مامور گشت ارشاد است؟!

گروه سیاسی: «سید علی خان محمدی»، سخنگوی ستاد امر به معروف و نهی از منکر گفته: «برای اصلاح وضعیت حجاب در جامعه، طرح جامعی را ارائه کرده‌ایم که در حال حاضر از ادارات دولتی آغاز شده و در مرحله بعدی اصناف هستند». این مسوول ستاد امر به معروف در خصوص لزوم توجه به شئونات اسلامی در بانک‌ها گفت که اگر بانوی بدحجابی در شعبه‌ای از بانک حضور داشته باشد و به او هیچ تذکری ندهند، مدیر بانک باید پاسخگو باشد.
 این نخستین بار نیست که مسوولان کشور، چنین حرف‌هایی می‌زنند. حرف‌هایی که نه بویی از قانون برده و نه مبنای اجرایی دارند. از آن‌جایی که سخنان سخنگوی ستاد امر به معروف، هیچ مبنای قانونی نداشته و ممکن است که به سلب آزادی‌های مشروع شهروندان و حقوق مشتری در بانک‌ها منتهی شود، پرسشی که ایجاد می‌شود این است که معیار حقوقی و اجرایی این حرف‌ها چیست؟
 در این مورد یك وکیل و حقوقدان  با اشاره به «حق تعیین‌تکلیف» از سوی مسوولان ستاد امر به معروف گفت: اگر کسی در جایگاه مسوول امر به معروف، تعیین تکلیف کند و بعد، پاسخگویی هم بخواهد، باعث ایجاد تنش خواهد شد. یعنی تعیین کند که رییس بانکی که شرح وظایفش نیز مشخص است، به شما بگوید چرا آستین کوتاه پوشیده‌اید یا روسری ندارید. کلیپ‌های بسیاری منتشر شده که در آن، کسی برای خودش وظیفه امر به معروف قائل است و طرف مقابلش چنین عقیده‌ای ندارد. می‌بینید که این در مترو و اتوبوس ایجاد تنش می‌کند. این افراد، جز بر هم زدن نظم، کار دیگری انجام نمی‌دهند. اولا که این کار در شرح وظایف مدیر بانک نیست. ثانیا اگر مدیر بانک نیز بخواهد از باب اصل ۸ قانون اساسی و از باب امر به معروف تذکری به مشتری بدهد، طرف مقابل مقاومت خواهد کرد. در این شرایط، مدیر بانک نمی‌تواند اعلام حاکمیت کند. برای مثال بگوید چک مشتری را پاس نمی‌کند یا کارش را انجام نمی‌دهد. رییس بانک باید با چه کسی دست‌به‌یقه شود؟!
 نعمت احمدی با اشاره به لزوم «پاسخگویی» مدیران بانک در صورت عدم توجه به موضوع امر به معروف گفت: «آیا گزارش بی‌حجابی جزو اختیارات رییس بانک است؟ حالا به فرض انجام این کار و داشتن تمام مشخصات هویتی آن‌ آقا یا خانم بی‌حجاب، گزارش رییس بانک بر اساس چه خواهد بود؟ مگر رییس بانک مامور گشت ارشاد است؟ اصلا به کجا باید گزارش کند؟ این گزارش چه نتیجه‌ای خواهد داشت؟ فقط کار عبثی را روی دوش فردی انداخته‌ایم که وظیفه‌اش نیست و این، تقابل به وجود می‌آورد. حاکمیت باید در جهت آرامش جامعه حرکت کند. امر به معروف را نیز باید از راه تساهل انجام دهد و نه از طریق جبر و اجبار. خروجی این رفتارها را می‌دانیم و می‌دانید و می‌دانند.» نعمت احمدی، در پاسخ به این که سخنان مسوول ستاد امر به معروف چقدر قابل اجرا هستند گفت: «این مساله غیرقابل هضمی است. فرض کنیم رییس بانک به مشتری تذکر بدهد؛ به کجا باید گزارش کند؟ حالا اگر یک واحد بانکی به این مساله توجهی نکرد، چه کسی می‌خواهد رییس این بانک را توبیخ کند؟ به فرض که مسوول امر به معروف جلوی بانک ایستاده باشد و یک خانم بدحجابی را در بانک ببیند؛‌ آیا می‌تواند به رییس بانک بگوید که به دستور ستاد امر به معروف توجه کرده یا نه؟ گزارش مکتوب تهیه می‌کند و رییس بانک زیرش را انگشت می‌زند؟ رییس بانک، به مشوول ستاد امر به معروف پاسخگو است یا به مسوول بالادستی‌اش در بانک؟ اگر به حرف‌های ستاد عمل نکرد، طبق کدام وظیفه باید پاسخگو باشد؟ آیا تخلفی کرده؟ آیا این یک تخلف انتظامی است یا اداری؟ این‌ها امکان اجرا ندارد. اگر این آقایان کمی به حرف‌هایشان فکر می‌کردند خیلی خوب بود!»