ساپینتو به جذب این دو ستاره اصرار دارد

این ها طبیعی است چرا که او می خواست به سرعت از تیم جدیدش شناخت پیدا کند. به این ها بازگشت بازیکنان قرضی را هم به اردوی تیم آبی اضافه کنید. بازیکنان قرضی که برخی از آنها دیگر نمی توانستند با این عنوان راهی تیم جدیدی شوند. در نهایت با یک بازی درون تیمی ساپینتو تیم اصلی را انتخاب کرد و لیست آنهایی را که نمی خواست به باشگاه ارایه داد.
حالا تمرینات استقلال در ترکیه خلوت‌تر شده است و ساپینتو نفس راحتی می‌کشد. چرا که دیگر با انبوه بازیکنان در تمرین مواجه نیست و بهتر می تواند کار تاکتیکی انجام دهد.

ساپینتو می خواهد با 3 دفاع بازی کند یا 4 دفاع؟ او تیمی را تحویل گرفته که یک فصل را بدون شکست پشت سر گذاشته و در تنها مسابقه‌ای که طعم تلخ شکست را چشید در ضربات پنالتی بود. آن هم در مسابقات جام حذفی. ریکاردو فصل گذشته در لیگ برتر پرتغال، در مورینزه با 4 دفاع بازی می کرد. لیگی که خیلی از تیم ها 3 دفاعه بازی می‌کنند. از جمله ماریتیمو که علی علیپور را در اختیار داشت. یا سانتاکلارا که محمدمحبی در آن بازی می کرد. اما شاید به سبب کارنامه استقلال در فوتبال سه دفاعه این شیوه را دنبال کند. مربیان حرفه‌ای اینطور نیستند که راه های درست گذشته را پاک کنند، تنها به دنبال القای تفکرات خودشان باشند و ادامه راه درست مربی قبلی برایشان کسر شان باشد.
مرد پرتغالی که در عین آرامش پرشور است انرژی نهفته خود را در همان روزهای ابتدایی تمرینات استقلال در تهران نمایان کرده است. در زمین فوتبال مجموعه ورزشی انقلاب، پا به پای استقلالی ها تمرین کرد، حتی ژست پیروزی گرفت و برای شاگردانش کری خواند. او به دنبال رفاقت با آبی هاست به این خاطر که می داند همدلی در هر تیمی معجزه می کند و بهترین تاکتیک برای موفقیت است. بازیکنان برای مربی‌ای بازی می کنند که ابتدا دوستش داشته باشند و به نظر می رسد ساپینتو از نگاه آبی ها یک مربی دوست داشتنی است.

بازی با 3 دفاع، رفاقت با آبی‌ها و البته سخت گیری در تمرینات. این چیزهایی است که از ساپینتو در روزهای ابتدایی حضور در تمرینات تیم آبی دیده شد. تکرار قهرمانی آبی ها انتظاری است که از ساپینتو می رود و همین کار او را سخت می کند. شاید به همین دلیل است که او کار را از روز ابتدایی جدی گرفته است. با وجود ترافیک در خط حمله، ریکاردو، تلاش می کند کاوه رضایی را هم به ترکیب اضافه کند. همچنین محمد محبی. شاید به این دلیل که قابلیت‌های منحصر به فرد این بازیکنان موجب شود استقلال در فاز حمله به یک تیم غیر قابل پیش بینی تبدیل شود.
تصاویر و فیلم های مربیگری ساپینتو در تیم موریننزه نشان می دهد ریکاردو اهل فوتبال تهاجمی است. یک مربی پرشور و دوست داشتی و حتی اهل هیاهو. او استقلال را به فوتبال تهاجمی و تصاحب دومین جام پی در پی دعوت می کند. از انتخاب های او هم پیداست در گزینش ها دچار تصمیمات احساسی نمی شود و روی بازیکنان باتجربه حساب بیشتری بازی می کند تا بازیکنان جوان. بازیکن جوان زمانی به ترکیب تیم او راه پیدا می کند که نخبه باشد.

در کنار همه تاکیدات تاکتیکی، به نظر می رسد ریکاردو هم چنان روی تقویت اسلحه پنهان در اردوی آبی ها تاکید دارد؛ رفاقت و همدلی. او مصمم از ته دل برای پیروزی و فتح یک جام دیگر فریاد می‌زند. اما با این فریاد از درون دوست دارد لبخند هم بر لب داشته باشد تا نشان دهد در او و تیمش همه چیز آرام است.