بهار نیوز - در بزرگداشت سیمین دانشور چه گذشت؟

گروه فرهنگ و هنر: معاون فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با اشاره به این‌که سیمین دانشور در کنار جلال آل‌ احمد فردیتش را حفظ کرد گفت: او سیمین دانشور بود نه سیمین آل‌ احمد.

سیدعباس صالحی در مراسم بزرگداشت سیمین دانشور که با عنوان «با سیمین: 1390-1300»در تالار استاد شهناز خانه هنرمندان برگزار شد، درباره این نویسنده فقید گفت: در تاریخ ادبیات معاصر ایران، حضور زنان ملموس و محسوس است. ما در شعر کلاسیک پروین اعتصامی، در ادبیات داستانی سیمین دانشور و در حوزه‌های دیگر زنان متعدد دیگری داریم.

او در ادامه اظهار کرد: سیمین دانشور چند شانس تاریخی داشت؛ یکی از آن‌ها پرورش یافتن در خانواده‌ای هنرمند و دیگری قرار گرفتن در کنار جلال آل احمد بود. او با وجود در کنار جلال قرار گرفتن، فردیت خود را از یاد نبرد و با وجود همه اشتراکات، تمایزاتی با او داشت و همین به سیمین معنا می‌داد. جلال شکوه خود را داشت و سیمین در کنار جلال زیست، اما همیشه سیمین دانشور بود نه سیمین آل احمد.

صالحی همچنین گفت: وقتی به آثار خانم دانشور نگاه کنیم، متوجه می‌شویم که سیمین کسی بود که در کنار موج بزرگی مانند جلال زندگی کرد، اما با موج جلال فرونرفت و همچنان سیمین ماند، با وجود همه علاقه‌ها، اشتراکات و دلبستگی‌ها. نثر سیمین دانشور نثر خود او بود. او به نثر ناصرخسرو دلبستگی داشت، اما وقتی آل احمد به آن نثر روی آورد، سیمین آن را رها کرد. نثر جلال شلاقی اما نثر سیمین نثری آرام، روان و بدون عصبیت است. سیمین دانشور به سیاست تعلق داشت، اما درگیر جریان‌های سیاسی نبود. این‌که کسی در کنار جلال زندگی کند و موج‌های سیاسی او را با خود نبرد، راحت نبود و سیمین این‌چنین بود.

معاون فرهنگی وزارت ارشاد اظهار کرد: جلال آل‌ احمد بسیار رئالیست بود، اما سیمین ریشه در گذشته و نگاه به حال و آینده داشت و در این ترکیب، آوردن واقعیت در کنار اصالت‌ها، هنر سیمین دانشور بود. او توانست ترکیبی از چیزهایی در آثارش داشته باشد که در آثار آل احمد نیست. البته جلال آل احمد هم ویژگی‌های خود را داشت. اما نثر سیمین و نگاه سیمین ترکیبی از تصویرسازی، نقاشی، شعر و داستان بود که از او یک هویت متمایز در رفتار و آثار می‌ساخت.

آثار سیمین در هویت ریشه داشت. آل احمد در مقاطعی بین حال و گذشته درگیر بود، اما سیمین همیشه با یک نگاه اعتدال‌گرایانه تاریخ را به یاد داشت و هیچ‌گاه آن را فراموش نکرد. البته جلال همیشه جلال ما خواهد ماند، اما آن‌چه گفتم نگاهی بود به زندگی سیمین که با آل‌ احمد زیست، اما سیمین‌ دانشور باقی ماند.