مغز بین عشق و هوس تمایز قائل می‌شود

این نتایج با تحقیق بر روی مرد 48 ساله مبتلا به سکته مغزی که بخش اینسولای قدامی وی دچار آسیب شده بود و مقایسه عملکرد او با هفت مرد سالم دیگر به دست آمد. یافته‌های به دست آمده نخستین شواهد علت و معلولی را مبنی بر نقش واسطه‌ای منطقه‌ای در مغز موسوم به «اینسولای قدامی» در پدیده «عشق» فراهم آورده است.

در بررسی‌های این تحقیق «عشق» به عنوان حالتی ارادی برای اشتیاق شدید و طولانی مدت نسبت به شخص دیگر و پیوند با وی عنوان شده است و این در حالی است که شهوت یا میل جنسی با حالتی ارادی برای اهداف لذت بخش کوتاه مدت تعریف شده است.

طی این پژوهش، با نشان دادن عکس‌های مهیج از این بیمار خواسته شد تا در مورد نوعی هوس یا همان شهوت تصمیم گیری کند. حین این تصمیم‌گیری، دفعات واکنش‌های مورد انتظار نسبت به زمان تصمیم گیری در رابطه با عشق کندتر پیش می‌رفت. سپس واکنش‌های احساسی این مرد با افراد دیگر مورد مقایسه قرار گرفت.

محققان این تفاوت را این گونه تفسیر کرده‌اند: هوس بازنمودی مشهود از تجربه‌های حسی است، در حالی که عشق بازنمودی غیر قابل لمس و مطلق از این تجربیات است. نتایج داده‌های جدید حاکی از آن است که «اینسولای خلفی» که احساس و کنترل حرکات را بر عهده دارد، در احساس شهوت یا میل جنسی نقش دارد، حال آنکه «اینسولای قدامی» در بازنمود انتزاعی غیر قابل لمس دخیل در عشق نقش دارد.
نتایج این پژوهش در مجله Current Trends in Neurology منتشر شده است.