گروهی از محققان دانشگاه مک گیل کانادا این بانداژ را توسعه داده اند که به شکل یک ورقه شفاف و نازک هیدروژل است. ژل مذکور از پلیمرهای پلی آکریل آمید یا پلی (N-isopropylacrylamide) و ژل سدیم آلژینات مشتق شده از جلبک دریایی ساخته می شود.بانداژ هیدروژلی مذکور با یک پرایمر حاوی چیتوسان یا نانوذرات ژلاتین یا نانوکریستال های سلولز ترکیب می شود. هنگامیکه پرایمر و هیدروژل روی زخم به کار می روند، یک مبدل کوچک امواج اولتراسوند در مجاورت آن قرار می گیرند. امواج مذکور از هیدروژل می گذرند و حباب هایی در پرایمر ایجاد می کنند. به این ترتیب ریزحباب های زیادی تولید می شوند که مولکول های پرایمر را به سمت پوست فشار می دهند.

در نتیجه این فرایند بانداژ بهتر از نمونه های فعلی دارای چسب، به پوست متصل می شود.دهرچه شدت امواج اولتراساوند بیشتر باشد، بانداژ بهتر به زخم می چسبد. پس از بهبود یافتن زخم، فرایند چسباندن را می توان متوقف کرد تا هیدروژل را برداشت.محققان معتقدند این هیدروژل را علاوه بر درمان زخم می توان برای انتقال دارو به پوست به کار برد. تحقیق مذکور در ژورنال ساینس منتشر شده است.