سوریه؛خطرناک‌ترین مکان جهان برای کودکان
یونیسف گزارش داد: سوریه پس از سه سال جنگ و ناآرامی، در حال حاضر یکی از خطرناک‌ترین مکان‌های جهان برای کودکان محسوب می‌شود. هزاران کودک در این جنگ داخلی سه ساله جان، اعضا و جوارح و در اصل تمامی جنبه‌های دوران کودکی خود را از دست داده‌اند. آنها کلاس‌های درس و معلمان، خواهران و برادران، دوستان، پرستاران، خانه‌ها و ثبات را از دست داده‌اند. این کودکان به جای آموزش و بازی، به انجام کار یا مبارزه در جنگ و یا گذراندن زندگی به بطالت وادار شده‌اند.
یونیسف گفت: میزان تلفات کودکان در جنگ‌های اخیر این منطقه بالاترین تعداد بوده است. صندوق بین‌المللی حمایت از کودکان به آمار سازمان ملل مبنی بر اینکه در جنگ داخلی سوریه دست‌کم 10 هزار کودک کشته شدند، اشاره کرد اما افزود، تعداد واقعی تلفات احتمالا بیشتر است.
دیده‌بان حقوق بشر سوریه که مقر آن در لندن قرار دارد، گفت، از مارس 2011 میلادی با آغاز ناآرامی‌ها در سوریه بیش از 136 هزار تن کشته شدند. یونیسف اعلام کرد: خطرهایی که کودکان را در این منطقه تهدید می‌کند ورای مرگ و جراحت است. تعدادی از پسران 12 ساله برای شرکت در این درگیری‌ها به خدمت گرفته می‌شوند که برخی جنگ واقعی هستند و از تعداد دیگری از آنها نیز برای کار به عنوان خبرچین، محافظ و یا قاچاقچیان اسلحه سوء‌استفاده می‌شود. در گزارش یونیسف آمده است، در حالی که 5.5 میلیون کودک تحت تاثیر این جنگ قرار گرفته‌اند که برخی از آنها داخل سوریه هستند و برخی دیگر به عنوان آواره در خارج از کشور زندگی می‌کنند، دو میلیون کودک نیازمند حمایت‌های روحی یا معالجه هستند.
تعداد کودکان آواره از یک سال پیش از 920 هزار به سه میلیون تن افزایش یافته است. در همین حال یونیسف گفت، تعداد کودکان آواره در سال گذشته میلادی از 260 هزار به 1.2 میلیون تن افزایش یافته که 425 هزار تن از آنها زیر پنج سال هستند. در این گزارش همچنین آمده است: کاهش دسترسی کودکان سوری به آموزش تکان‌دهنده است. امروز حدود سه میلیون تن از کودکان در سوریه و کشورهای همسایه قادر به مدرسه رفتن نیستند. این تعداد حدودا نیمی از جمعیت بچه مدرسه‌ای‌های سوریه را تشکیل می‌دهد. 323 هزار کودک زیر پنج سال نیز در مناطق تصرف شده یا مناطقی که نیروهای کمک‌رسان به آنها دسترسی ندارند، زندگی می‌کنند.
آنتونی لیک، مدیر یونیسف گفت: این جنگ باید هر چه سریعتر پایان یابد تا کودکان بتوانند به خانه‌های خود بازگشته، زندگی خود را در مکانی امن با خانواده و دوستانشان دوباره بسازند.
