بخش اول مجموعه‌ای از پمپ‌های نساجی حاوی فوم است که مانند کفی‌های داخل کفش پوشیده می‌شود، بخش دیگر یک مخزن ذخیره انرژی است که دور کمر بسته می شود و بخش سوم یک بازوی پارچه ای بادی است که وقتی از آن استفاده نمی‌شود، در اطراف لگن جمع می شود می‌ماند.شیلنگ های هوا پمپ ها را به مخزن و مخزن را به بازو متصل می کند.

هنگامیکه کاربر راه می رود و پمپ ها تحت فشار وزن بدن قرار می گیرند، هوا به مخزن رانده می شود. این عمل ادامه می یابد تا مخزن کاملا باد شود. با فشار یک دکمه مخزن برخی از هوا را در بازو آزاد می کند و سبب باز شدن آن می شود.

هنگامی که بازو در مجاورت یک جسم قرار می گیرد، با فشار دادن دکمه دیگری مقداری هوا از آن خارج و باعث می شود که دوباره در اطراف جسم پیچ بخورد. روکش لاستیکی سیلیکونی بازو به آن کمک می‌کند تا شی را کنترل کند و در نتیجه کاربر می توان آن را از یک نقطه به نقطه دیگر ببرد. زمانیکه که فرد بخواهد شی را رها کند، فقط مقداری هوا را به بازو باز می‌کند و باعث می‌شود که دوباره به بیرون باز شود.همین گروه از محققان یک نسخه دیگر از سیستم را ابداع کرده اند که در آن مخزن هوا را در یک ابزار آزاد می کند زیر بغل فرد قرار می گیرد. هنگامیکه ابزار باد و منبسط می شود، بازوی فرد بالا می رود و کاربر می تواند باری حداکثر ۴.۵ کیلوگرمی را بدون استفاده از قدرت ماهیچه ای بلند کند.آنها هم اکنون توسعه این سیستم هستند تا به آن قدرت پیش بینی حرکات کاربر را بدهند.