با این حال، بودسون این سوال را مطرح می کند که آیا مردم به طور فعال جهان را درک می کنند یا فقط آنچه را که ضمیر ناخودآگاه به آنها می گوید به خاطر می آورند. به طور خلاصه، نظریه ما این است که هوشیاری به عنوان یک سیستم حافظه توسعه یافته است که توسط بخش ناخودآگاه مغز برای کمک به ما در تصور انعطاف ‌پذیر و خلاقانه آینده و برنامه‌ ریزی مطابق با آن استفاده می‌ شود.

آنچه در مورد این نظریه کاملاً جدید است این است که نشان می‌ دهد ما جهان را درک نمی ‌کنیم، تصمیم نگرفته یا اعمالی را مستقیما انجام نمی ‌دهیم. درعوض، همه این کارها را ناخودآگاه انجام می ‌دهیم و سپس  حدود نیم ثانیه بعد، آگاهانه انجام آن‌ ها را به یاد می ‌آوریم.این پژوهشگران پس از کشف تعدادی پدیده که نظریه های تثبیت شده در مورد آگاهی قادر به توضیح آن نبودند، این نظریه جدید را ارائه کردند.

ما می ‌دانستیم که فرآیندهای آگاهانه برای درگیر شدن فعالانه در موسیقی، ورزش و سایر فعالیت‌هایی که نیاز به رفلکس‌های کسری از ثانیه است، بسیار کند هستند. اما اگر آگاهی در چنین فرآیندهایی دخیل نباشد، توضیح بهتری درباره آنچه که هوشیاری انجام می‌دهد مورد نیاز است.نویسندگان این مطالعه می ‌گویند: نظریه آن ها نشان می ‌دهد که همه تصمیم ‌های ما ناخودآگاه گرفته می ‌شوند اما مغز ما را فریب می‌دهد تا فکر کنیم آگاهانه تصمیم به انجام کاری گرفته‌ ایم. وقتی کسی با خود می‌ گوید که فقط یک قاشق بستنی می خورد و سپس کل ظرف را تمام می‌ کند، به این دلیل است که ذهن خودآگاه وی تصمیماتش را کنترل نمی ‌کند.

بر این اساس مشخص شد حتی افکار ما عموماً تحت کنترل آگاهانه ما نیستند. این عدم کنترل دلیلی است که ما ممکن است در متوقف کردن جریان افکاری که در سرمان می گذرد در حالی که سعی می کنیم بخوابیم مشکل داشته باشیم.محققان بر این باورند که چندین اختلال عصبی، روانپزشکی و رشدی ممکن است در واقع مشکلات هوشیاری را آشکار کنند. اینها عبارتند از آلزایمر، هذیان، میگرن، اسکیزوفرنی و انواع خاصی از اوتیسم.

بهار نیوز