«جاستین مور»، محقق ارشد از دانشگاه آگوستا، توضیح داد: «این ارتباط مدیون مفهومی است که به عنوان "بار آلوستاتیک" شناخته می‌شود.»این عنوان، معیاری از استرس تجمیعی یا فرسودگی بدن است که ناشی از «استرس‌های دوره زندگی» است.

مور خاطرنشان کرد: «سطوح بار آلوستاتیک را می‌توان با اعداد اندازه گیری کرد. برای انجام این کار، متخصصان به بررسی چندین شاخص بیولوژیکی کلیدی به تأثیر استرس بر بدن می‌پردازند.»این شاخص‌های فرسودگی شامل داشتن شاخص توده بدنی بالا به عنوان نشانگر اصلی چاقی؛ فشار خون بالا؛ سطح قند خون یا کلسترول بالا؛ و یا سطح بالای پروتئین تولید شده در کبد به نام آلبومین در خون است.

مور عنوان کرد: «سطوح بالای کراتینین، بقایای زائد ناشی از سایش و پارگی عضلانی طبیعی، هم نشانگر استرس بار آلوستاتیک است، همچنین سطوح بالای پروتئین واکنش‌گر C، نشانه‌ای از التهاب در سراسر سیستم است.»
تیم مور برای مشاهده اینکه چگونه چنین شاخص‌ها و بار آلوستاتیکی ممکن است بر مرگ‌های ناشی از سرطان تأثیر بگذارد، داده‌های نظرسنجی سلامت سراسری را که بین سال‌های ۱۹۸۸ و ۲۰۱۹ جمع‌آوری شده بود، بررسی کردند.

در مجموع، نظرسنجی‌ها شامل بیش از ۴۱ هزار بزرگسال بود.سطوح بار آلوستاتیک همه شرکت‌کنندگان در مقیاس ۰ تا ۹ داده شد و امتیازهای ۳ به بالا به‌عنوان «بار آلوستاتیک بالا» تعریف شد.محققان سپس ارتباط بین بار آلوستاتیک بالا و خطر مرگ ناشی از سرطان را به روش‌های مختلفی مورد سنجش قرار دادند.محققان گزارش دادند افرادی که بار آلوستاتیک بالایی داشتند، ۲.۴ برابر بیشتر از افرادی که بار آلوستاتیک پایین داشتند، در معرض خطر مرگ ناشی از سرطان بودند.