قسمت مورد استفاده سنبل الطیب ریشه آن است و معمولا از ریشه گیاهی که بیش از سه سال عمر دارد استفاده می شود. سنبل الطیب پس از خشک شدن به رنگ قهوه ای در می آید. طعم ان تلخ ولی خوشبو و معطر است و عطر ان پس از خشک شدن بیشتر می شود. ریشه سنبل الطیب حاوی یک درصد اسانس بوده که در ریشه تازه بیشتر است و به تدریج که ریشه خشک می شود مقدار آن کاهش یافتع ولی بوی آن تندتر میشود. اسانس تازه به رنگ سبز مایل به زرد است ولی در اثر ماندن غلیظ می شود. تاثیر دارویی ریشه تازه این گیاه سه برابر خشک شده آن است. سنبل الطیب باید در درجه حرارت پایین خشک شود زیرا در درجه حرارت بالا تمام اثرات دارویی آن از بین می رود.

خواص درمانی:
تاثیر بر روی اعصاب مرکزی
کاهنده تحریکات عصبی
کاهنده خستگی
آرام بخش
ضد استرس
موثر در درمان افسردگی برزرف کننده بی خوابی و بی حوصلگی بدون داشتن اثرات ثانویه نارکوتیک ها
کاهش کابوس
تسهیل سرعت خواب رفتن
ضد تشنج قوی
کاهش صرع
ضد اسپاسم
کاهش درد و مسکن
مفید در رفع سکسکه های دایم
مفید در درمان بیماری‌های کبدی
افزایش دهنده چرخش خون
افزایش قدرت بینایی ناشی از اختلال اعصاب چشمی عوارض جانبی و موارد منع مصرف:
مغایرتی با رانندگی ندارد و در حاملگی و شیردهی ممنوعیت ندارد ولی باید رعایت شود. دزهای بالا ممکن است موجب سردرد، هیجانات روحی و روانی، گیجی و حالت تهوع مکرر گردد. چون سنبل الطیب برای کلیه مضر است باید آن را با کتیرا خورد. اشکال مصرف:
دم کرده گرم و دم کرده سرد (یک فنجان سه بار در روز) ، تنتور و عصاره مایع ،‌ عصاره خشک شده.