محققان این مطالعه، داده‌های ۱۱۱۵ بزرگسال را که بین اواسط دهه ۱۹۹۰ تا پایان سال ۲۰۱۸ دچار حمله قلبی شده بودند، بررسی کردند. میانگین سنی آنها در زمان حمله قلبی ۷۳ سال بود.سپس محققان میزان ورزش را در دو مقطع زمانی در سال‌های قبل از حمله قلبی بررسی کردند. با استفاده از پرسشنامه‌ای که شامل ورزش، فعالیت‌های اوقات فراغت و فعالیت بدنی مرتبط با کار مانند کارهای خانه بود، شرکت کنندگان نمره کل را دریافت کردند.پس از یک پیگیری متوسط دو ساله، افرادی که دارای بالاترین نمره از لحاظ فعالیت بدنی بودند، ۳۴ درصد کمتر در معرض خطر حمله قلبی دوم در مقایسه با گروهی که کمترین فعالیت را داشتند، بودند.

داشتن سابقه فعالیت بدنی بالا به ویژه در سال اول پس از حمله قلبی مفید بود، زمانی که خطر ابتلاء به حمله قلبی دیگر ۶۳ درصد کمتر از افرادی بود که در گروه کم تحرک بودند. همچنین در اولین سال پس از حمله قلبی، خطر مرگ به هر علتی در گروه فعال‌تر در مقایسه با گروه کم تحرک، ۳۹ درصد کمتر بود.«یجین موک»، محقق ارشد این مطالعه از دانشکده بهداشت عمومی جانز هاپکینز مریلند، گفت: «مطالعه ما شواهد بیشتری برای ارزش حفظ میزان بالای فعالیت بدنی در میانسالی قبل از حمله قلبی ارائه می‌کند که می‌تواند به پیش‌آگهی بهتر بعد از آن کمک کند.»

وی در ادامه تاکید کرد: «پیام ما این است که فقط بدن خود را حرکت دهید و تحرک داشته باشید. فعالیت بیشتر خوب است، اما حتی کمی فعالیت بدنی برای مدیریت خطر بیماری قلبی عروقی مهم است.»دستورالعمل‌های محققان در مورد فعالیت بدنی، به بزرگسالان توصیه می‌کند که حداقل ۱۵۰ دقیقه در هفته فعالیت هوازی با شدت متوسط، ۷۵ دقیقه در هفته فعالیت هوازی شدید یا ترکیبی از هر دو داشته باشند. ورزش‌های تقویت‌کننده عضلات حداقل دو روز در هفته نیز توصیه می‌شود.