پیشرفت چشمگیر در مهار سرطان پوست

اکنون متخصصان آمریکایی برای نخستین بار نشان داده‌اند که مهار یک آنزیم متابولیک کلیدی در کشتن سلول‌های سرطانی پوست و متوقف کردن رشد تومور، روشی امیدوارکننده است.متخصصان بر این باورند یافته‌های آن‌ها که در نشریه "نیچر سل بیولوژی" منتشر شده به ساخت دسته‌ای جدید از دارو‌ها برای درمان ملانوما منجر می‌شود. پروفسور زی‌یو رونای، مدیر مرکز سرطان در "سنفورد برنام پربیس" و سرپرست این مطالعه توضیح داد که ملانوما (خطرناک‌ترین شکل سرطان پوست)، بدون آنزیمی به نام "جی‌سی‌دی‌اچ" که نقشی کلیدی در سوخت‌وساز اسید‌های آمینه دارد؛ زنده نمی‌ماند و رشد نمی‌کند.پروفسور رونای گفت که مهار جی‌سی‌دی‌اچ به تغییر ساختاری در پروتئین دیگری به نام "ان‌آراف ۲" که بعد، توان سرکوب سلول‌های سرطانی را کسب می‌کند منجر می‌شود.

او ادامه داد: اکنون هدف ما یافتن دارو یا دارو‌هایی است که فعالیت جی‌سی‌دی‌اچ را محدود کند.جی‌سی‌دی‌اچ که مخفف "گلوتاریل-کوآ دهیدروژناز" است، نقشی عمده در سوخت‌وساز لیزین و تریپتوفان، دو اسیدآمینه ضروری برای سلامت بدن ایفا می‌کند که سلول‌های ملانوما برای تولید انرژی هردوی آن‌ها را می‌خورند.پروفسور رونای و گروهش در بخشی از پژوهش‌های خود دریافتند که جی‌سی‌دی‌اچ برای تولید انرژی و رشد سلول‌های سرطانی بسیار مهم است.

دکتر ساچین ورما، یکی از نویسندگان این مطالعه گفت: سلول‌های ملانوما برای تولید انرژی، لیزین و تریپتوفان را می‌خورند. اما سلول‌های سرطانی برای بهره‌برداری انرژی از این مسیر باید زباله‌های سمی تولیدشده در طول این فرایند را نابود کنند. این فرآیندی شش مرحله‌ای است و ما فکر می‌کردیم سلول‌ها به هر شش آنزیم نیاز دارند، اما مشخص شده که تنها یکی از این آنزیم‌ها مهم است - جی‌سی‌دی‌اچ. سلول‌های ملانوما بدون بخش جی‌سی‌دی‌اچ این مسیر زنده نمی‌مانند.

آزمایش‌های بیشتر نشان داد که مهار جی‌سی‌دی‌اچ در مدل حیوانی، به ان‌آراف ۲ خواص سرکوب‌کننده سرطان را می‌دهد.با این حال تلاش‌های مشابه در سرطان‌های ریه، پستان و سایر سرطان‌ها بی‌تاثیر بود، احتمالا به این دلیل که این سرطان‌ها برای بقا و رشد به آنزیم‌های دیگری وابسته‌اند.به گزارش ایندیپندنت، اکنون گروه پروفسور رونای با دانشمندان مرکز ژنومیک شیمیایی کنراد پربیس در سنفورد برنام پربیس کار می‌کند تا مهارکننده‌های جی‌سی‌دی‌اچ ملکول-کوچک را شناسایی کنند که نقطه شروعی برای درمان‌های آتی ملانوما محسوب می‌شوند.