بهار نیوز - کانادا یک و نیم میلیون مهاجر جدید می‌پذیرد

گروه بین الملل: کانادا برای پر کردن شکاف خلأ اقتصادی ناشی از سالخوردگی «کودکان نسل انفجار» که حالا دارند نیروی کار را ترک می‌کنند، شرط‌‌‌ بندی کلانی روی مهاجرت کرده است – ولی همه با وارد کردن این همه مهاجر از خارج موافق نیستند.
اوایل این ماه، دولت فدرال برنامه‌ای برای پذیرش سالانه ۵۰۰ هزار مهاجر تا سال ۲۰۲۵ اعلام کرد و تقریباً ۱.۵ میلیون مهاجر جدید طی سه سال آینده به این کشور خواهند رفت.
این طرح باعث می‌شود که کانادا به میزان هشت برابر تعداد ساکنان دائمی خود در هر سال – به نسبت جمعیت – در مقایسه با بریتانیا و چهار برابر بیشتر از همسایه جنوبی خود، ایالات متحده، از مهاجران جدید استقبال کند. اما یک نظرسنجی تازه نشان می‌دهد که نگرانی‌هایی نیز در مورد استقبال از این همه مهاجر جدید وجود دارد.
کانادا سال‌ها تلاش کرده است تا برای حفظ رشد جمعیت و رشد اقتصاد، ساکنانی دائمی - مهاجرانی را که حق اقامت نامحدود در این کشور را دارند اما شهروند نیستند -جذب کند. سال گذشته، این کشور ۴۰۵ هزار ساکن دائمی را پذیرفت که بیشترین تعداد در کل تاریخ کانادا است.
این دلایل از برخی جهات یک محاسبه ریاضی ساده است. مانند بسیاری از کشورهای غربی، کانادا جمعیتی سالخورده با نرخ تولد کمتر دارد. این بدان معناست که اگر کشور بخواهد، به جای کوچک شدن، رشد کند باید مهاجر بیاورد. مهاجرت تقریباً کل رشد نیروی کار کشور را تأمین می‌کند و طبق یک گزارش دولتی، انتظار می‌رود تا سال ۲۰۳۲ کل رشد جمعیت کشور را نیز به خود اختصاص دهد. در اوایل این ماه، دولت اعلام کرد که امیدوار است تا سال ۲۰۲۵ سالانه ۵۰۰ هزار مهاجر جدید وارد کند که در مقایسه با سال ۲۰۲۱ حدود ۲۵ درصد افزایش یافته است.
امروزه از هر چهار کانادایی یک نفر به عنوان مهاجر به این کشور آمده است که بالاترین رقم در میان کشورهای گروه ۷ است. آن را با ایالات متحده مقایسه کنید، که در زبان عامیانه به عنوان دیگ جوشان شناخته می‌شود، که تنها ۱۴ درصد آن مهاجر هستند. جمعیت مهاجر بریتانیا نیز حدودا ۱۴ درصد است.
مادلین سامپشن، مدیر رصدخانه مهاجرت در دانشگاه آکسفورد، گفت این اعداد به این معنی نیست که بریتانیا در مهاجرت عقب است، بلکه کاناداست که کمی «خارج از محدوده» است.
بریتانیا، جزیره‌ای کوچک با دو برابر جمعیت کانادا، در حال حاضر دارای تراکم جمعیت بالایی است، در حالی که کانادا، با جمعیتی بیش از ۳۸ میلیون نفر و یکی از پهناورترین اراضی جهان، فضایی برای رشد دارد. او گفت: «به طور کلی بریتانیا در افزایش جمعیت هدفی مشابه کانادا نداشته است.»
جفری کامرون، کارشناس علوم سیاسی در دانشگاه مک‌مستر، گفت در حالی که بسیاری از کشورها، مانند کانادا، با نرخ زاد و ولد کمتر و جمعیت سالخورده روبرو هستند، موفقیت هر سیستم مهاجرتی به حمایت مردمی بستگی دارد.او گفت: «عامل محدودکننده اکثر کشورها افکار عمومی است.»
در ایالات متحده که تعداد مهاجرانی که از طریق مرزهای جنوبی وارد کشور می‌شوند به بالاترین حد خود رسیده است، به طور کلی نگرانی در مورد بیشتر بودن مهاجران از موقعیت‌های شغلیِ موجود است.
پیش از برگزیت، موجی از مهاجران اتحادیه اروپا که از اروپای شرقی به بریتانیا وارد می‌شدند، واکنشی را علیه مهاجرت ایجاد کرد. خانم سامپشن گفت، اما طی چند سال گذشته، محبوبیت مهاجرت در افکار عمومی افزایش یافته است، تا حدی به این دلیل که مردم معتقدند که بریتانیا نسبت به قبل کنترل بهتری بر افرادی دارد که وارد کشور می‌شوند. در این میان، کانادا از نظر تاریخی حمایت بسیار بالایی از مهاجرت داشته است.
کامرون گفت: «من فکر می‌کنم بخشی به این دلیل است که میزانی از اعتماد عمومی وجود دارد که دولت مهاجرت به کانادا را به خوبی مدیریت می‌کند و همچنین مدیریت به گونه‌ای است که در خدمت منافع کانادا است.» اما این بدان معنا نیست که هیچ نگرانی در مورد مهاجرت وجود ندارد.
در سال‌های اخیر، هجوم مهاجران به مرز با ایالات متحده بحث‌هایی را ایجاد کرده است و ظهور یک حزب راست‌گرای حاشیه‌ای جدید در سال ۲۰۱۸، حزب مردم کانادا، این موضوع را در صدر بحث‌های ملی در آستانه انتخابات فدرال ۲۰۱۹ نگه داشت. مناطق مختلف کانادا نیز نگرش متفاوتی نسبت به مهاجرت دارند.
زمانی که دولت اهداف سنگین خود را برای جذب ۵۰۰ هزار مهاجر جدید در سال اعلام کرد، استان کبک که می‌تواند محدودیت‌های مهاجرتی خود را تعیین کند، اعلام کرد که بیش از ۵۰ هزار مهاجر در سال نخواهد پذیرفت. این یعنی کبک که ۲۳ درصد از جمعیت این کشور را در خود جای داده است، تنها ۱۰ درصد از مهاجران این کشور را خواهد پذیرفت.
فرانسوا لگو، نخست‌وزیر کبک، گفت که نگران است مهاجران بیشتر، زبان فرانسه را در این استان تضعیف کنند. او گفت: «در حال حاضر با ۵۰ هزار مهاجر هم جلوگیری از افول زبان فرانسوی دشوار است.»
درست است که کانادا ممکن است فضای بیشتری برای رشد داشته باشد، اما برخی از مکان‌ها هنوز احساس بحران می‌کنند. شهرهای بزرگی مانند تورنتو و ونکوور - که در حال حاضر حدود ۱۰ درصد از جمعیت کانادا در آن‌ها زندگی می‌کنند - با بحران مسکن مقرون به صرفه روبرو هستند.
در یک نظرسنجی از ۱۵۳۷ کانادایی که توسط لگر و انجمن مطالعات کانادایی انجام شد، سه نفر از هر چهار نفر گفتند که تا حدودی یا به میزان زیادی نگران تأثیر این طرح جدید بر مسکن و خدمات اجتماعی هستند. تقریباً نیمی، ۴۹ درصد، گفتند که این اهداف بسیار زیاد هستند، در حالی که ۳۱ درصد گفتند که این‌ها عدد درستی هستند.
جنبه دیگری که کانادا را در دنیای غرب منحصر به فرد کرده است، تاکید آن بر مهاجرت اقتصادی است - حدود نیمی از ساکنان دائمی کانادا به دلیل مهارت‌هایشان و نه تحت پیوستن به خانواده، پذیرفته شده‌اند. دولت امیدوار است که تا سال ۲۰۲۵ این رقم به ۶۰ درصد برسد.
کامرون گفت که این تا حدی به دلیل نحوه طراحی سیستم کانادایی است. در دهه ۱۹۶۰، کانادا از سیستم سهمیه‌بندی، که در آن به کشورهای مختلف اهداف متفاوتی اختصاص داده می‌شد، به سیستمی مبتنی بر امتیاز تغییر جهت داد که مهاجران بسیار ماهر را که آسان‌تر به اقتصاد کانادا کمک می‌کردند، ترجیح می‌داد.
او گفت: «امروزه اصول مشابهی این سیستم را هدایت می‌کند.»
در سطح جهانی، این شیوه منحصر به فرد است، اگرچه استرالیا و نیوزلند سیستم‌های مشابهی دارند.
در بریتانیا از هر چهار ساکن دائمی یک نفر از طریق جریان اقتصادی پذیرفته می‌شود. در ایالات متحده، تنها حدود ۲۰ درصد از گرین کارت‌ها به دلایل اقتصادی صادر می‌شود. هر دو کشور اعلام کرده‌اند که امیدوارند نسبت مهاجران اقتصادی را که وارد این کشورها می‌شوند افزایش دهند، اما تفاوت بزرگ هر دو کشور این است که اکثر مهاجران اقتصادی را باید کارفرمایان حمایت مالی کنند.
در کانادا، یک پیشنهاد شغلی می‌تواند در امتیاز کلی شما به حساب بیاید، اما ضروری نیست.
در حالی که بریتانیا اخیراً سیستم خود را به یک سیستم مبتنی بر امتیاز تغییر داده است، خانم سامپشن گفت که در عمل، این سیستم مشابه سیستم قدیمی آنها باقی می‌ماند، که مهاجرانی را که پیشنهادهای شغلی داشتند ترجیح می‌داد.
کانادا نه تنها مهاجران اقتصادی بیشتری را نسبت به سایر کشورهای بزرگ می‌پذیرد، بلکه یکی از کشورهای برتر در زمینه اسکان مجدد پناهندگان است و در سال ۲۰۲۱، تعداد ۲۰۴۲۸ پناهنده را پذیرفته است. اما هر چند این کشور اهداف بلندپروازانه‌ای را برای آینده تعیین کرده است، تاریخ نشان داده است که همیشه انتظارات‌اش برآورده نشده است. هدف کانادا در سال ۲۰۲۱ اسکان مجدد حدود ۵۹ هزار پناهجو بود - تقریباً سه برابر میزانی که در آن سال مهاجر پذیرفت.
شان فریزر، وزیر مهاجرت، گفت که این شکاف عمدتاً به دلیل بسته شدن مرزهای کانادا و سراسر جهان به دلایل مرتبط با کووید بوده است.
تا سال ۲۰۲۳، کانادا قصد دارد به اسکان مجدد ۷۶ هزار پناهجو کمک کند.