ابراهیم حاجیانی در گفت وگو با ایسنا با اشاره به خطرات گسترش اعتراضات به شهرهای حاشیه ای به دلیل افزایش خشونت‌ها، اظهار کرد: ایجاد کمیته‌های حقیقت یاب، آغاز گفت وگو، استفاده از گروه‌های مرجع و نمایش خوداصلاحی نظام سیاسی می‌تواند مانع گسترش خشونت شود.
این جامعه شناس با تاکید بر اینکه خشونت هر کجا که باشد، تعادل را بر هم زده و مسیر پی‌گیری مطالبات را تغییر می‌دهد، افزود: خشونت می‌تواند فرایند توسعه ملی را دچار چالش کند و زیرساخت‌ها را از بین ببرد و این نگران کننده است. خشونت ابزاری نیست که از آن توسعه و پاسخگویی به مطالبات دربیاید.
وی تصریح کرد: به تدریج با انبوه مطالبات معترضان مواجه می‌شویم که هم مطالبات سَبک زندگی مخصوص طبقه متوسط وجود دارد و هم مطالبات اقتصادی و معیشتی، مذهبی و قومیتی مطرح است. در سال ۹۶ و ۹۸ پاسخ منسجمی‌به مشکلات و اعتراضات داده نشد و مشکلات معیشتی هم در این چند سال روند صعودی خود را حفظ کرد و به همین دلیل طبقات پایین‌تر و حاشیه نشینان از فرصت اعتراضات استفاده کرده‌اند.
گفت وگوی کامل ایسنا با ابراهیم حاجیانی دکترای جامعه شناسی، عضو هیات علمی‌وزارت علوم، مدیر اسبق مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران(ایسپا) و معاون رئیس مرکز پژوهش‌های استراتژیک در سال‌های ۹۶ تا ۱۴۰۰ درباره دلیل افزیش خشونت اعتراضات و راه‌های کنترل آن به شرح زیر است:
بیش از دو ماه است که ‍‍پس از درگذشت مهسا امینی شاهد اعتراضات در کشور هستیم. آیا معترضان آنطور که گفته می‌شود مربوط به یک نسل هستند؟ این اعتراضات چه تفاوتی و چه شباهتی با اعتراضات ۹۶  و ۹۸ دارد؟
 این وقایع در فاصله زمانی خیلی کمی‌به وقوع پیوسته است. هرچند برخی تحولات زمینه‌ای از سال ۹۶ تا الان رخ داده اما این بدان معنا نیست که تفاوت ماهوی رخ داده است زیرا متغیرهای زیرساختی و زیربنایی و تاثیرگذار کشور در این چند سال دچار تغییرات اساسی نشده اند با این حال تفاوت‌ها وشباهت‌هایی میان این حوادث بوده است که باید به آن‌ها پرداخت.
خیلی روشن است که در این سه اعتراض، ناآرامی‌های گروهی فاقد ساختار مشخص، نامنسجم و بی‌سر بوده و به ماهیت شورش نزدیک است. شباهت دیگر این است که هر سه این اعتراضات مستقر بر شبکه‌های احتماعی حرکت کرده است. یکی دیگر از ویژگی‌های مشترک این سه اعتراضات، پیش‌بینی ناپذیری آنها است. با وجود اینکه متخصصان، اتاق فکرها و مراکز تحقیقاتی حدس می‌زدند که کشور در شرایط آماده بحران قرار دارد اما کیفیت این اعتراضات قابل‌ پیش بینی نبود.
اما اعتراضات ۹۶ و ۹۸ با ۱۴۰۱ تفاوت‌هایی هم دارد. ماهیت ریشه اعتراضات ۹۶ و ۹۸ در مسائل صنفی، اقتصادی و معیشتی بوده و در حاشیه شهرها رخ داده است نه اینکه اعتراضات در کلان شهرها نبوده است. اعتراضات ۹۶ از مشهد شروع شد. البته بیش از ۷۰ درصد جمعیت کشور در شهرها زندگی می‌کنند بنابراین همه اعتراضات ماهیت شهری دارند اما آن دو اعتراض  بیشتر در حاشیه شهرها رخ داد.