مرگ رئیس جمهور پیشین چین

 شینهوا با انتشار نامه‌ای از سوی حزب کمونیست حاکم، کابینه، پارلمان و ارتش خطاب به مردم، مرگ جیانگ زمین در شهر شانگهای، جایی که شهردار سابق و دبیر حزب کمونیست بود را اعلام کرد.
در این نامه آمده است:  مرگ رفیق جیانگ زمین ضایعه‌ای غیرقابل جبران برای حزب ما، ارتش ما و مردم ما از همه گروه‌های قومی است.
در  این نامه «رفیق عزیزمان جیانگ زمین» به عنوان یک رهبر برجسته با اعتبار بالا، یک مارکسیست بزرگ، سیاستمدار، استراتژیست نظامی و دیپلمات و یک مبارز کمونیست آزموده توصیف شده است.
او در ۱۷ اوت ۱۹۲۶  در شهر مرفه شرقی یانگژو در یک خانواده از طبقه متوسط به دنیا آمد. جیانگ ۱۳ سال به عنوان دبیر کل حزب، قدرتمندترین پست چین، با استقبال از سرمایه‌داران در حزب حاکم و جذب سرمایه‌گذاری خارجی پس از پیوستن چین به سازمان جهانی اقتصاد، قدرت اقتصادی این کشور را شکوفا کرد. چین با پشت سر گذاشتن آلمان و سپس ژاپن به دومین اقتصاد بزرگ پس از ایالات متحده تبدیل شد.
جیانگ پس از فارغ‌التحصیلی از بخش ماشین‌آلات الکتریکی دانشگاه جیائوتنگ در شانگهای در سال ۱۹۴۷، در یک کارخانه مواد غذایی، سپس صابون‌سازی و سپس بزرگترین کارخانه خودروسازی چین کار کرد. مانند بسیاری از مقامات تکنوکرات، جیانگ بخشی از انقلاب فرهنگی فوق رادیکال ۱۹۶۶-۱۹۷۶ را به عنوان کارگر مزرعه گذراند. او در سال ۱۹۸۳ به عنوان وزیر صنعت الکترونیک منصوب شد، بخش کلیدی اما عقب مانده‌ای که دولت امیدوار بود با دعوت از سرمایه گذاری خارجی احیا کند. جیانگ به‌عنوان شهردار شانگهای در سال‌های ۱۹۸۵-۱۹۸۹، بازدیدکنندگان خارجی را به عنوان نماینده نسل جدیدی از رهبران چینی تحت تأثیر قرار داد.
جیانگ زمین که انتخابی غافلگیرکننده برای رهبری یک حزب کمونیست تقسیم شده پس از آشفتگی سال ۱۹۸۹، بود، چین را از طریق تغییرات تاریخی از جمله احیای اصلاحات بازار محور، بازگشت هنگ کنگ از سلطه بریتانیا در سال ۱۹۹۷ و ورود پکن به سازمان تجارت جهانی در سال ۱۹۸۹  زنده کرد.
جیانگ آخرین عنوان رسمی خود را در سال ۲۰۰۴ رها کرد، اما در کشمکش هایی که منجر به ظهور رئیس جمهور فعلی شی جینپینگ شد، که در سال ۲۰۱۲ قدرت را به دست گرفت، در پشت صحنه باقی ماند. جیانگ ۱۳ سال به عنوان دبیر کل حزب، قدرتمندترین پست چین، با استقبال از سرمایه‌داران در حزب حاکم و جذب سرمایه‌گذاری خارجی پس از پیوستن چین به سازمان تجارت جهانی به قدرت اقتصادی این کشور رسید. چین با پشت سر گذاشتن آلمان و سپس ژاپن به دومین اقتصاد بزرگ پس از ایالات متحده تبدیل شد.
جیانگ علیرغم وجهه عمومی خوب، به شدت با چالش‌های قدرت حزب حاکم برخورد کرد. بالاترین هدف او فالون گونگ بود، یک گروه مراقبه که در اوایل دهه ۹۰ تأسیس شد. رهبران چین از توانایی این فرقه در جذب ده‌ها هزار پیرو، از جمله افسران نظامی، به وحشت افتادند. فعالانی که تلاش کردند یک حزب مخالف دموکراسی چین را تشکیل دهند، به اتهام خرابکاری به ۱۲ سال زندان محکوم شدند. جیانگ زمانی که پکن به عنوان محل برگزاری بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۰۸  انتخاب شد، یک جایزه سیاسی به دست آورد.
او که یکی از مدیران سابق کارخانه صابون بود، کار خود را با اولین جانشینی دوران کمونیستی تکمیل کرد و در سال ۲۰۰۲ پست خود را به عنوان رهبر حزب به هو جینتائو سپرد که سال بعد نیز عنوان تشریفاتی ریاست جمهوری را به خود اختصاص داد. جیانگ سعی کرد با ماندن در ریاست کمیسیون نظامی مرکزی که شاخه نظامی حزب یعنی ارتش آزادیبخش خلق ۲ میلیون نفری را کنترل می کند، نفوذش را حفظ کند. او در سال ۲۰۰۴ پس از شکایت هایی که ممکن بود دولت را دچار تفرقه کند، از این سمت کناره گیری کرد.
جیانگ حتی پس از ترک سمت خود بر تبلیغات از طریق شبکه تحت حمایت خود تأثیر داشت. گفته می شود که او از اینکه دنگ هو را به عنوان رهبر بعدی انتخاب کرده بود، ناامید بود و جیانگ را از تعیین جانشین برای خود منع کرد. اما جیانگ در ارتقای متحدانش به کمیته دائمی هفت نفره حزب، حلقه داخلی قدرت چین، زمانی که شی در سال ۲۰۱۲ به رهبری رسید، موفق تلقی شد.
جیانگ شخصیتی شاداب بود که برخلاف جانشینان محتاط خود، هو و شی، پیانو می نواخت و از آواز خواندن لذت می برد. او با اشتیاق سخنرانی آبراهام لینکلن، رئیس جمهور آمریکا را برای خارجی‌ها می‌خواند. در سفر به بریتانیا، او سعی کرد ملکه الیزابت دوم را به خواندن آهنگ ترغیب کند.
جیانگ آخرین بار در کنار رهبران فعلی و سابق بر فراز دروازه تیان آنمن پکن در رژه نظامی ۲۰۱۹ که هفتادمین سالگرد قدرت را جشن می گرفت، ظاهر شد.