تاریخ انتشار : ۱۴۰۱/۰۹/۱۳ ساعت ۱۸:۰۶
کد مطلب : ۳۷۳۲۵۲
اخترشناسان در جست‌وجوی دومین ابرسیاهچاله
گروه علمی:اخترفیزیکدان‌ها به دنبال شناسایی دومین سیاهچاله کلان پرجرم جهان هستند.دو اخترفیزیکدان در مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیتسونیان روشی را برای رصد دومین سیاهچاله کلان پرجرم به زمین، پیشنهاد داده اند. این سیاهچاله غول بزرگی با جرم ۳ میلیون برابر خورشید است که میزبان کهکشان کوتوله لئو یک می‌باشد.
ابر سیاهچاله به نام Leo I * برای اولین بار توسط یک تیم مستقل از اخترشناسان در اواخر سال ۲۰۲۱ پیشنهاد شد، به گونه‌ای این تیم متوجه شد که ستاره‌ها با نزدیک شدن به مرکز کهکشان سرعت خود را افزایش می‌دهند، که شواهدی از وجود سیاهچاله است، اما هیچ تصویربرداری مستقیمی از این سیاهچاله انجام نشده است. اخترفیزیکدانان فابیو باکوچی و آوی لوب روش جدیدی را برای تأیید وجود این سیاهچاله بسیار پرجرم پیشنهاد کرده اند.
فابیو پاکوچی، محقق اصلی این مطالعه، می‌گوید: سیاه‌چاله‌ها چیز‌هایی بسیار گریزان هستند و گاهی اوقات از مخفی‌کاری با ما لذت می‌برند. هیچ پرتویی از نور نمی‌تواند از افق رویداد خود فرار کند، اما محیط اطراف آن‌ها می‌تواند بسیار نورانی باشد. اگر ماده کافی در چاه گرانشی آن بیفتد درخشندگی خاصی خواهد داشت؛ اما اگراین توده توسط سیاهچاله بلعیده نشود، در عوض نوری از خود ساطع نمی‌کند و یافتن آن با تلسکوپ‌های ما غیرممکن می‌شود. "
باکوچی توضیح می‌دهد: «در مطالعه‌مان، ما پیشنهاد کردیم که مقدار کمی جرم از دست رفته از ستارگانی که به دور یک سیاهچاله می‌چرخند، می‌تواند میانگی توده‌ای مورد نیاز برای نظارت بر آن را فراهم کند. ستاره‌های قدیمی بسیار بزرگ و قرمز می‌شوند و ما آن‌ها را ستارگان غول پیکر قرمز می‌نامیم. به نظر می‌رسد فضای اطراف Leo I* به اندازه کافی از این ستارگان باستانی را در خود جای داده است که قابل مشاهده باشد.آوی لوب، یکی از نویسندگان دیگر این مطالعه می‌گوید: «مشاهده این خوشه که می‌تواند دومین سیاهچاله کلان پرجرم بعد از سیاه‌چاله‌ای که در مرکز کهکشان ما قرار دارد، پیشگامانه باشد.
فابیو پاکوچی، محقق اصلی این مطالعه، می‌گوید: سیاه‌چاله‌ها چیز‌هایی بسیار گریزان هستند و گاهی اوقات از مخفی‌کاری با ما لذت می‌برند. هیچ پرتویی از نور نمی‌تواند از افق رویداد خود فرار کند، اما محیط اطراف آن‌ها می‌تواند بسیار نورانی باشد. اگر ماده کافی در چاه گرانشی آن بیفتد درخشندگی خاصی خواهد داشت؛ اما اگراین توده توسط سیاهچاله بلعیده نشود، در عوض نوری از خود ساطع نمی‌کند و یافتن آن با تلسکوپ‌های ما غیرممکن می‌شود. "
باکوچی توضیح می‌دهد: «در مطالعه‌مان، ما پیشنهاد کردیم که مقدار کمی جرم از دست رفته از ستارگانی که به دور یک سیاهچاله می‌چرخند، می‌تواند میانگی توده‌ای مورد نیاز برای نظارت بر آن را فراهم کند. ستاره‌های قدیمی بسیار بزرگ و قرمز می‌شوند و ما آن‌ها را ستارگان غول پیکر قرمز می‌نامیم. به نظر می‌رسد فضای اطراف Leo I* به اندازه کافی از این ستارگان باستانی را در خود جای داده است که قابل مشاهده باشد.آوی لوب، یکی از نویسندگان دیگر این مطالعه می‌گوید: «مشاهده این خوشه که می‌تواند دومین سیاهچاله کلان پرجرم بعد از سیاه‌چاله‌ای که در مرکز کهکشان ما قرار دارد، پیشگامانه باشد.
مرجع : باشگاه خبرنگاران
پربينندهترين مطالب و خبرها
