پژوهشی که در مجله علمی GeoScienceWorld چاپ شده است، می‌گوید همه‌چیز با یک ابر شروع شد که عمدتاً از هیدروژن و کمی هلیوم، اکسیژن و کربن ساخته شده بود. سپس اکسیژن موجود در این ابر با ذرات غبار تماس پیدا کرد، یخ زد و به سطح ابر چسبید.با این اتفاق، مولکول‌های سبک‌تر هیدروژن در ابر آن‌قدر در اطراف ذرات غبار جهش کردند تا با اکسیژن رودررو شدند. در اثر این تعامل، یخ‌-آب به‌وجود آمد. سپس نوبت نیروی گرانش بود تا اثر خود را روی یخ بگذارد و ماده در مرکز ابر تجمع پیدا کند. با تجمع ماده در مرکز ابر، یک نوع پیش‌ستاره شکل گرفت.

در ادامه گرانش به حرارت تبدیل شد و گاز و غبار در ابر به دمای ۱۰۰ درجه کلوین (منفی ۱۷۳ درجه سلسیوس) رسید. سپس نوبت فرایند تصعید بود که یخ را به بخار آب تبدیل کند. حالا مقدار زیادی بخار آب وجود داشت و مرحله سوم آغاز شد. در این مرحله، یک دیسک پیش‌سیاره‌ای به‌وجود آمد که همه‌چیز، از جمله آنچه درنهایت تبدیل به سیارات منظومه شمسی شدند را با خود حمل می‌کرد. بخار آبی که در مرحله دوم ایجاد شده بود، دوباره به یخ تبدیل شد و ذرات غبار یکبار دیگر با لایه‌ای از یخ پوشانده شدند.

آب در زمین چقدر قدمت دارد؟
مرحله چهارم جایی است که سیاره‌ها، سیارک‌ها و دنباله‌دارها شروع به شکل‌گیری کردند و در مدارشان قرار گرفتند. حالا در این اجرام آب مایع وجود داشت و سیاره زمین هم از آن بهره می‌برد. این یافته‌های جدید نشان می‌دهند که عمر آب به ۴.۵ میلیارد سال پیش برمی‌گردد.

بااین‌حال، محققان می‌گویند تنها بین ۱ تا ۵۰ درصد از آب حاضر در کره زمین همان آبی است که در مراحل اولیه شکل‌گیری منظومه شمسی وجود داشته. دانشمندان اضافه می‌کنند: «زمین احتمالاً آب اولیه خود را به‌طور عمده از خرده‌سیاره‌هایی به‌دست آورده که به‌عنوان منشأ خلق سیارک‌ها و سیاره‌هایی شناخته می‌شوند که درنهایت زمین را به‌وجود آوردند.»