تاریخ انتشار : ۱۳۹۳/۰۱/۲۳ ساعت ۱۳:۱۹
کد مطلب : ۳۷۸۱۹
شناسايي نخستین قمر فراخورشیدی
گروه علمي وفناوري: برای نخستین بار، ممکن است دانشمندان قمری فراخورشیدی را شناسایی کرده باشند که حول یک سیاره بیگانه در خارج از منظومه شمسی می‌چرخد.
تیمی از منجمان یک جفت جسم دوردست را رصد کرده‌اند که می‌توانند یک سیاره بیگانه مشتری‌مانند و یک قمر فراخورشیدی صخره‌ای باشند که آزادانه در فضا حرکت می‌کند، یا این که شامل یک ستاره کوچک کم‌نور باشد که این ستاره خود میزبان سیاره‌ای با جرم 18 برابر زمین است. محققان در این مطالعه از روشی موسوم به «ریزهمگرایی گرانشی(اثرعدسی گرانشی)» استفاده کردند.
این روش، به بررسی عبور یک جسم پرجرم از مقابل ستاره‌ها می‌پردازد، چون زمانی که یک جسم پرجرم از مقابل ستاره‌ای عبور می‌کند، میدان گرانشی نزدیک جسم، مانند عدسی، نور ستاره دور را خم و بزرگنمایی می‌کند.؛ حال اگر در نور ستاره‌ای که توسط این جسم پرانرژی خم می‌شود، اختلالی مشاهده شود، می‌توان نتیجه گرفت که نور دیگری نیز از این ستاره ساطع می‌شود و بدین ترتیب وجود جسمی در نزدیکی آن ستاره و امکان وجود سیاره فرازمینی مورد بررسی قرار می‌گیرد.
در مطالعه جدید، تیم علمی یک رویداد همگرایی فریب‌دهنده را با استفاده از تلسکوپ‌هایی در نیوزیلند و تاسمانیای استرالیا مشاهده کرد. وز تراوب، دانشمند ارشد اداره «برنامه کاوش فراسیاره‌ای» در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا، در بیانیه‌ای اظهار داشت: یکی از احتمالات موجود برای سیستم همگرایی این است که این سیستم شاید دارای یک سیاره و قمرش باشد که در آن صورت، کشف مهمی در مورد سیستم جدید صورت گرفته است.
در صورتی که محققان فاصله سیستم همگرایی موسوم به MOA-2011-BLG-262 از زمین را می‌دانستند، می‌توانستند معماهای موجود پیرامون هویت آن را حل کنند. اگر این سیستم نزدیک به زمین باشد، احتمالا حاوی یک سیاره خشن بی‌ستاره و یک قمر خواهد بود و در صورت قرار داشتن سیستم در فاصله دوری از زمین، باید یک ستاره بزرگ وجود داشته باشد تا بتواند این اثرات همگرایی را ایجاد کند.
متاسفانه، هویت واقعی MOA-2011-BLG-262 احتمالا تا ابد یک معما باقی خواهد ماند زیرا رویدادهای ریزهمگرایی، رویارویی‌های پراکنده و تصادفی هستند و بنابراین هیچ مشاهده‌ای برای تعقیب آن‌ها انجام نخواهد شد. دیوید بنت، رهبر ارشد این مطالعه از دانشگاه نوتردام، نیز تصریح کرد: ما هیچ شانسی برای مشاهده دوباره نامزد قمر فراخورشیدی نخواهیم داشت اما می‌توانیم منتظر یافته‌های غیرمنتظره‌ای از این دست باشیم.
این روش، به بررسی عبور یک جسم پرجرم از مقابل ستاره‌ها می‌پردازد، چون زمانی که یک جسم پرجرم از مقابل ستاره‌ای عبور می‌کند، میدان گرانشی نزدیک جسم، مانند عدسی، نور ستاره دور را خم و بزرگنمایی می‌کند.؛ حال اگر در نور ستاره‌ای که توسط این جسم پرانرژی خم می‌شود، اختلالی مشاهده شود، می‌توان نتیجه گرفت که نور دیگری نیز از این ستاره ساطع می‌شود و بدین ترتیب وجود جسمی در نزدیکی آن ستاره و امکان وجود سیاره فرازمینی مورد بررسی قرار می‌گیرد.
در مطالعه جدید، تیم علمی یک رویداد همگرایی فریب‌دهنده را با استفاده از تلسکوپ‌هایی در نیوزیلند و تاسمانیای استرالیا مشاهده کرد. وز تراوب، دانشمند ارشد اداره «برنامه کاوش فراسیاره‌ای» در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا، در بیانیه‌ای اظهار داشت: یکی از احتمالات موجود برای سیستم همگرایی این است که این سیستم شاید دارای یک سیاره و قمرش باشد که در آن صورت، کشف مهمی در مورد سیستم جدید صورت گرفته است.
در صورتی که محققان فاصله سیستم همگرایی موسوم به MOA-2011-BLG-262 از زمین را می‌دانستند، می‌توانستند معماهای موجود پیرامون هویت آن را حل کنند. اگر این سیستم نزدیک به زمین باشد، احتمالا حاوی یک سیاره خشن بی‌ستاره و یک قمر خواهد بود و در صورت قرار داشتن سیستم در فاصله دوری از زمین، باید یک ستاره بزرگ وجود داشته باشد تا بتواند این اثرات همگرایی را ایجاد کند.
متاسفانه، هویت واقعی MOA-2011-BLG-262 احتمالا تا ابد یک معما باقی خواهد ماند زیرا رویدادهای ریزهمگرایی، رویارویی‌های پراکنده و تصادفی هستند و بنابراین هیچ مشاهده‌ای برای تعقیب آن‌ها انجام نخواهد شد. دیوید بنت، رهبر ارشد این مطالعه از دانشگاه نوتردام، نیز تصریح کرد: ما هیچ شانسی برای مشاهده دوباره نامزد قمر فراخورشیدی نخواهیم داشت اما می‌توانیم منتظر یافته‌های غیرمنتظره‌ای از این دست باشیم.
مرجع : ايسنا
