مختاباد در تابستان سال ۱۳۷۲ به کار در نشریه مشغول شد. بهمن همان سال با کار در بولتن جشنواره تئاتر فجر، کار حرفه ای خود را آغاز کرد و سپس در بهار سال ۱۳۷۳، به عنوان عضو تحریریه روزنامه همشهری این روزنامه را وارد کرد و تا همین اواخر با این روزنامه و تعداد دیگری از رسانه ها همکاری داشت.مختاباد فعالیت های صنفی در حوزه موسیقی را با عنوان بازرس کانون پژوهشگران خانه موسیقی در سال ۸۱ آغاز کرد و سپس در کنار سردبیری نشریه خبری این نهاد، در دوره های بعد به عنوان عضو (۱۳۸۳–۱۳۸۵)، نایب رئیس (۱۳۸۵–۱۳۸۷) و رئیس هیئت مدیره (۱۳۸۷–۱۳۸۹) این کانون انتخاب شد.

در این دوره او دبیری سمینار بررسی سه دهه موسیقی ایران را در ۷ میزگرد در جشنواره موسیقی فجر سال ۱۳۸۷ انجام داد که به درخواست کامبیز روشن‌روان به عنوان دبیر جشنواره این میزگردها برگزار شد.او همچنین دو دوره متوالی از سوی مجمع عمومی خانه موسیقی به عنوان بازرس اصلی این نهاد صنفی انتخاب شد و نهادینه شد و چند دوره کتاب و آلبوم سال خانه موسیقی از ابتکارات صنفی او به شمار می‌رود برگزار شد.

موسیقی را با آواز در سال‌های ابتدایی دهه هفتاد نزد کریم صالحی آغاز کرد و در ادامه مدتی نزد سید نورالدین رضوی سروستانی ردیف آموخت و نیز شیوه آوازی طاهرزاده به روایت نورعلی خان برومند را نیز نزد حمیدرضا نور فرا گرفت. در حالی که چند مدتی هم نزد کمال‌الدین عباسی ردیف را فرا گرفت. در این مدت آموزه‌های آوازی و صداسازی را با برادرش سید عبدالحسین مختاباد استمرار داد و سلفژ و تئوری موسیقی را نزد محسن الهامیان و نواختن سه تار را هم برای مدتی کوتاه نزد حمید سکوتی، رضا موسوی‌زاده، سلطان پیمانی و بهداد بابایی آموخت.