شاید باور کردن آن خیلی سخت باشد اما بخشی از مشکلات تانزانیا به حدود ۱۰ هزار کیلومتر آنطرف‌تر در ترکمنستان مربوط می‌شود. جایی که دروازه‌ای شبیه جهنم در چاهی عمیق می‌سوزد و چهل سال است که گاز متان تولید می‌کند. درست همان گازی که باعث افزایش گرمای زمین می‌شود و هنوز هم نتوانسته‌اند این چاه عظیم را که حالا محل رفت و آمد گردشگران شده، خاموش کنند.

رفت و آمد گردشگران گاهی تبدیل به یک بحران می‌شود. مثل آنچه در جزیره گلاپاگوس رخ داده. با افزایش ۴ درصدی جمعیت در سال و هجوم  بی رویه مسافران، این جزیره به شدت در معرض تهدید قرارگرفته. این جزیره یکی از متنوع‌ترین گونه‌های جانوری جهان را دارد. از لاک‌پشت‌های غول‌پیکر گرفته تا باکلان‌ها و انواع پوشش‌های گیاهی که همه آن‌ها دارند از بین می‌روند.  افزایش جمعیت نه تنها جزایر گالاپاگوس بلکه جزیره کومودو در اندونزی را هم تحت تاثیر قرار داده است. گونه‌های منحصربه فرد مرجانی و پستانداران کمیاب و همچنین ا‌ژدهای کومودور که در این جزیره زندگی می‌کند، عکاسان و گردشگران زیادی را به آن‌جا کشانده و به همین علت در حال نابودی است.بارها توصیه شده پیش از آن‌که این مناطق بکر و منحصر به‌فرد از بین نرفته‌اند، به دیدن‌شان بروید اما به نظر می‌رسد حالا باید توصیه تازه‌ای کرد. لطفا به این مناطق سفر نکنید چون دارند از بین می‌روند.  برای مثال، جنگل‌های ساندرابان در مرز هند و بنگلادش هم میزبان تعداد زیادی از گونه های در معرض خطر هستند. از ماهی گلی گرفته تا آخرین جمعیت ببرهای مانگرو درجهان. امروزه این زیست‌کره میراث جهانی در معرض تهدید جدی فاضلاب‌ها، آلودگی صنعتی و جنگل زدایی است. اما این جنگل زدایی تنها به ساندرابان‌ها محدود نمی شود. حوضه کنگو که نیمی از اکسیژن جهان را تامین می‌کند به دلیل تجارت غیرقانونی ،جنگل زدایی و استخراج معادن یکی از آسیب پذیرترین مناطق روی کره زمین است. محیط بانان نگران هستند که بخش قابل توجهی از گیاهان و حیوانات این جنگل تا سال ۲۰۴۰ ناپدید شوند. مهمترین ذخیره‌گاه زیست کره جهان که تمام حیات زمین به وجود آن بستگی دارد هم دارد از بین می‌رود. جنگل‌های آمازون با بیش از میلیون‌ها سال قدمت در حال نابودی است. قطع بی‌رویه درختان، استخراج معادن و از بین بردن گونه‌های جانوری در این بزرگترین جنگل جهان، زندگی همه ساکنین زمین را به خطر انداخته است. گفته می‌شود تا کنن بیش از ۴۰ درصد آمازون از بین رفته‌است.در سوی دیگر دشت نمک کشور بولیوی که روی نیمی از ذخایر لیتیومی جهان واقع شده در معرض تهدید قرار گرفته است. با افزایش تقاضا برای باترهای لیتیومی ممکن است نمکدان های دست نخورده بولیوی به زودی تبدیل به یک افسانه شوند.  سطح آب دریاها، سواحل بکر مالدیو را هم در معرض خطر قرار داده به طوری که برنامه زیست محیطی سازمان ملل پیش بینی کرده است مالدیو می تواند به اولین کشوری تبدیل شود که تا پایان قرن بیست و یکم در اقیانوس گم می‌شود.ایران هم از گزند مخاطرات زیست محیطی در امان نمانده‌است. تغییرات اقلیمی که مستقیم با عملکرد انسان روی زمین در ارتباط است، ایران را با بحران‌های زیادی مواجه می‌کند. از ریزگردها گرفته تا باران‌های سیل‌آسا و خشکسالی‌های طولانی و خشکی تالاب‌ها و دریاچه ارومیه پیامد‌های این تغییرات بزرگ است. هرچند آنچه در ایران اتفاق افتاده بی‌ارتباط با سال‌ها سو‌مدیریت مدیران در عرصه‌های زیست محیطی نیست و هنوز هم قدم‌های مفیدی برای جبران خسارت‌های محیط‌زیستی در ایران دیده نمی‌شود.
....

بهار نیوز