خارجی‌هایی که سد راه آندرانیک و خسرو شدند

گروه ورزشی: رأفت قلی‌اف نخستین بازیکن خارجی استقلال نیست اما اولین بازیکن خارجی استقلال محسوب می‌شود که با پیراهن این تیم گل زد.او بازیکن متوسطی بود اما کیفیت‌های لازم برای بازی در استقلال را داشت.

اگر این بازیکن که در نخستین دوره لیگ‌ برتر هم برای استقلال بازی کرد را نیز در فهرست بلندبالای بازیکنان خارجی قرار دهیم، استقلال در ۲۲ دوره لیگ برتر ۵۰ بازیکن به خدمت گرفته و بد نیست نگاهی سرسری به اسامی آنها بیندازیم: «راجر فابریتسیو، رافائل گومز، جورج توپالوویچ، آوسنتی گیلائوری، لادو آخالایا، جوئلسون داسیلوا، لئونارد کوئیکه، سردان اورسویچ، فابیو جانواریو، فلیپ آلوز دسوزا، آندرسون دوس سانتوس، آندره لوئیز، هوار ملامحمد، ولید علی، جی‌لوید ساموئل، گوران یرکوویچ، کرار جاسم، ژاک الونگ‌الونگ، رودریگو توسی، لیام ردی، ویسنته آرزه، گوران لاوره، بوبکر کبه، آنتونیو کاروالیو، آلبرتو داسیلوا، هرایر مگویان، ریوالدو باربوزا، هندریک هلمکه، پرو پییچ، عادل شیحی، رابسون جانواریو، لئاندرو پادوانی، سرور جپاروف، مامه بابا تیام، بویان نایدنوف، مارکوس نویمایر، همام طارق، الحاجی گرو، اسماعیل گنسالوس، آیاندا پاتوسی، گادوین منشا، شیخ دیاباته، هروویه میلیچ، نیکولای بودوروف، آرتور کوین یامگا، رودی ژستد، عزیزبک آمانوف، رافائل سیلوا.» در این سیاهه بلند بالا، نقاط روشنی هم می‌بینیم و برعکس پرسپولیس که بازیکنان خارجی بی‌کیفیت زیادی داشت، در استقلال بازیکنانی حضور داشتند که به موفقیت‌های این تیم کمک کردند؛ از فابیو جانواریو، جی‌لوید ساموئل تا پادوانی، جباروف، مامه تیام، پاتوسی و حالا یامگا و رافائل داسیلوا. اما این بازیکنان خوب در مقایسه با فهرست بلند بالایی از بازیکنان ضعیف و پرماجرا، آنچنان به چشم نمی‌آیند و هرگاه صحبت از بازیکنان خارجی در استقلال می‌شود، ذهن ما به سمت بازیکنان ضعیف و بی‌کیفیت سر می‌خورد؛ پرونده‌های بین‌المللی که باعث شدند پول استقلال هم در این سال‌ها هدر برود و بسوزد. در مورد استقلال هم باید همین جمله برانکو ایوانکوویچ را خرج کنیم که «با ۴۰۰-۳۰۰ هزار دلار، خرید بازیکن باکیفیت خارجی ممکن نیست» و استقلال هم مثل پرسپولیس در این سال‌ها هرگز نتوانسته بیش از یک میلیون دلار برای خرید یک بازیکن خارجی هزینه کند و خریدهای خارجی، بازیکنان بی‌کیفیتی از آب درآمدند که جای یک بازیکن جوان مستعد ایرانی را گرفتند و شاید اگر آنها نبودند، سرمربی می‌توانست به جوان‌های بیشتری بازی دهد و امثال جباری، حیدری، صادقی، طالب‌لو، تیموریان، نورافکن، صیادمنش و... بسازد و سال‌های سال از آنها بهره بگیرد.

بازیکنان خارجی سوای پولی که از استقلال گرفتند و بخش زیادی از بودجه باشگاه را که می‌توانست خرج آکادمی و تیم‌های پایه شود هدر دادند، فرصت‌های بزرگی را هم سوزاندند و بسیاری از بازیکنان جوان استقلال به دلیل نداشتن فضای بازی در تیم بزرگسالان، قرارداد خود را فسخ کردند و به تیم‌های دیگر رفتند و بعد از رشد و ترقی در سایر تیم‌ها، با رقمی درشت و سنگین دوباره به استقلال برگشتند. اما افسوس بزرگتر اینجاست که بسیاری از آنها نه‌ تنها دیگر به استقلال برنگشتند، بلکه به تیم‌های خارجی یا رقبای استقلال در لیگ پیوستند و حسرتی بزرگ برای هواداران به جا گذاشتند.