استیون اسپیلبرگ در گفت‌وگویی تازه درباره «فیبلمن‌ها» و هم چنین ترس‌هایی که دارد، صحبت کرده است.

پسر طلایی هالیوود دوران کرونا را بدترین دوران زندگی‌اش توصیف کرده است. این فیلمساز هم چنین گفته است کووید ۱۹ او را وادار کرد به مسائلی چون گذر زمان و پیر شدن و اخلاقیات بیشتر فکر کند.
 

از قرار معلوم همین تفکرات و ترس‌ها بوده که او را ترغیب به ساخت درام زندگی‌نامه‌ای فیبلمن‌ها کرده است.

به گفته اسپیلبرگ: «در حقیقت ترسی که از کووید ۱۹ احساس کردم، به من این شجاعت و شهامت را داد تا داستان زندگی والدینم را روی پرده سینما بازگو کنم.»او در عین حال تصدیق کرد که این روزها مشغول کار بر روی یک مجموعه تلویزیونی با حال و هوایی تاریخی و حماسی درباره ناپلئون؛ امپراطور کهن فرانسوی است.
 

این مجموعه براساس طرح فیلمنامه‌ای ساخته می‌شود که سال‌ها قبل استنلی کوبریک رویای ساختن آن را به صورت فیلمی سینمایی داشت.این فیلم بدون نام هیچ وقت وارد مرحله تولید نشد.اسپیلبرگ از سال ۲۰۱۶ به فکر تولید این مجموعه تاریخی افتاد. در آن زمان قرار بود او تهیه کننده نسخه سینمایی یا تلویزیونی باشد و کری فوکوناگا برای کارگردانی‌اش انتخاب شده بود.
 

گفت‌وگوی جدید اسپیلبرگ که با بیان ناگفته‌های زیادی همراه است، از آن نظر مورد توجه عموم قرار گرفته که او در دوران فصل اهدای جوایز سینمایی توسط مراسم و انجمن‌های مختلف منتقدان، حضور چندانی نداشته و در مصاحبه‌های زیادی شرکت نکرده است.این در شرایطی است که روز گذشته جسنواره برلین در دوره تازه خود، خرس طلایی یک عمر فعالیت پرثمر هنری خود را به این فیلمساز قدیمی اهدا کرد.از آنجا که فیبلمن‌ها نامزد دریافت هفت جایزه اسکار و از جمله بهترین فیلم وکارگردان است، مصاحبه با فیلمساز از اهمیت زیادی برای روزنامه‌نگاران سینمایی برخوردار است.

 

اسپیلبرگ با اشاره به جوایزی چون جایزه یک عمر فعالیت هنری می‌گوید: «چنین پاداش هایی به سادگی بیان کننده این نکته هستند که تو را مجبور به انجام کارهایی می‌کنند که معمولا قصد انجامشان را نداری و وادارت می‌کنند چیزهایی را بازتاب دهی. بازتاب دادن به این معنی است که من در حال حرکت به سمت جلو نیستم. برای من، وقتی از انعکاس صحبت می‌کنم، معنی‌اش این است که خیلی زیاد دارم خنثی عمل می‌کنم و فقط درحال یادآوری گذشته‌ها هستم. چنین جوایز و افتخاراتی نقطه باشکوهی در زندگی و کارنامه هنری‌ام هستند.»

 

اما برای منتقدان و علاقمندان جدی سینما و این فیلمساز کلاسیک، فعالیت‌های تازه اهمیت بیشتری دارند و گفت‌وگو به این سمت کشیده می‌شود. با این وجود و طبق اظهارات فیلمساز، او خودش علاقه دارد درباره خودش هم حرف بزند و آن را برای هر دو گروه منتقدان و تماشاگران سینما مهم می‌داند.
 

برای همین، صحبت کردن در رابطه با ششمین سالگرد درگذشت مادرش اهمیت زیادی دارد.او در رابطه با تاثیراتی که مادرش بر روی او و آخرین ساخته‌اش داشت حرف می‌زند و به این نکته اشاره می‌کند که مادرش همیشه به شوخی به او می‌گفت: «من همیشه به تو متریال‌های خوب زیادی می‌دهم. پس چه زمانی می‌خواهی از آنها استفاده کنی و فیلمی بسازی؟»
 

به گفته اسپیلبرگ همین متریال‌ها و مواد اولیه بود که دستمایه ساخت فیبلمن‌ها شد و تاکید می‌کند که استفاده از آنها برای ساخت این درام زندگینامه‌ای اصلا کار ساده ای نبوده است: «فیبلمن‌ها پراحساس‌ترین فیلمی است که تاکنون ساخته‌ام. دلیلش هم این است که مرا مجبور کرد تا با تراما و ضربه‌های روحی و روانی ناشی از طلاق والدینم روبرو شوم. حتی خلق دوباره آن جزئیات، اذیتم می‌کرد. زنده کردن دوباره آن خاطرات و لحظه‌ها، بسیار کار سخت و دشواری بود.»

 

اگر کرونا فیلمساز را وادار کرد با ضربه‌های روحی روانی دفن‌شده‌اش رودررو شود، همچنین این شرایط را نیز فراهم کرد تا بتواند داستانی را که تمام عمرش به دنبال تعریف آن بود، جلوی دوربین به تصویر بکشد.به گفته اسپیلبرگ: «این شرایط مثل آن بود که به خودم زمانی برای تنفس بدهم. کرونا تشویقم کرد از خودم این پرسش را بکنم که اگر یک فیلم وجود داشته باشد که هنوز آن را نساخته‌ام و اکنون زمانی برای تولیدش دارم، کدام فیلم و کدام داستان می‌تواند باشد؟

این پرسش و پاسخ همیشه و در طول زندگی‌ام با من بوده است. همیشه و از همان ابتدای فعالیت هنری‌ام، می‌خواستم داستانی درباره پدر و مادرم و همچنین خواهرانم تعریف کنم، داستانی که حکایت از تلاشی فوق‌العاده برای برقراری تعادل بین هنر و خانواده را دارد. البته چنین چیزی را شما در تمام فیلم‌هایی که ساخته‌ام می‌توانید ببینید و پیدا کنید. احساس می‌کنم تمام فیلم‌هایم درباره انسان‌‌ها و  تعدادی از آنها درباره خانواده‌ام هستند. با این حال، فیبلمن‌ها تجربه‌ای خاص و ویژه درباره خانواده‌ام به حساب می‌آید.»

اسپیلبرگ که قبل از این دوبار برای «نجات سرباز رایان» و «فهرست شیندلر» جایزه اسکار بهترین کارگردانی را گرفته، با خنده درباره فعالیت مداومش در دنیای سینما حرف می‌زند و می‌گوید: «مثل آن است که در قطاری در حال حرکت هستم که بار آن سلاح‌های گوناگون است. من فیلم پشت فیلم ساخته‌ام و چند دهه است که دارم این کار را انجام می‌دهم. دقیقا نمی‌دانم کار بعدی‌ام چه خواهد بود. نمی‌دانم! و این احساس خیلی خوب و البته وحشتناکی است! با این وجود، این روزها پروژه ناپلئون بیش‌تر از همیشه ذهنم را مشغول کرده و بزودی خبرهای تازه‌ای درباره‌اش خواهید شنید.»