به گفته محققان، اکتشاف مذکور نخستین نشانه از ابرسیاهچاله های عظیم است که می توانند از کهکشان های میزبان خود بیرون بجهند تا در فضای بین ستاره ای جولان دهند.محققان هنگام استفاده از تلسکوپ فضایی هابل برای مشاهده کهکشان کوتوله RCP28 واقع در ۷.۵ میلیارد سال نوری زمین، این کهکشان فراری را به شکل رگه ای از نور رصد کردند.

مشاهدات بعدی نشان داد این بارقه نور بیش از ۲۰۰ سال نوری طول دارد (بیش از ۲ برابر عرض کهکشان راه شیری) و احتمالا از گاز فشرده ای تشکیل شده که به طور فعال ستارگان را به وجود می آورند. این گازسیاهچاله را دنبال می کرد که تخمین زده می شود حجم آن ۲۰ میلیون برابر خورشید است و با سرعت ۵.۶ میلیون کیلومتر برساعت (تقریبا ۴۵۰۰ برابر سرعت صوت) حرکت می کند.

پیتر ون دوکوم مولف ارشد پژوهش و استاد فیزیک واخترشناسی در دانشگاه یل در این باره می گوید: ما یک خط باریک در تصویر تلسکوپ فضایی هابل رصد کردیم که نشان داده مرکز یک کهکشان است ما با استفاده از تلسکوپ Keck در هاوایی متوجه شدیم این خط و کهکشان به یکدیگر متصل هستند. با تحلیل دقیق این ویژگی به این نتیجه رسیدیم که شاهد یک ابر سیاهچاله هستیم که از مرکز کهکشان بیرون می جهد و دنباله ای از گاز و ستارگان تازه تشکیل شده پشت سر آن باقی می مانند.