بیماری‌های جسمی مانند سوءتغذیه، مشکلات تیروئید، عدم تعادل هورمونی و کم‌خونی نیز ممکن است بر رنگدانه‌های مو تاثیر بگذارند.بررسی در حیوانات آزمایشگاهی نشان داده است که استرس از طریق افزایش هورمون‌های استرس (مانند هورمون کورتیزول) در بدن می‌تواند موها را از سلول‌های رنگدانه‌سازشان به نام ملانوسیت‌ها تخلیه کند.

 پژوهش‌ها در انسان‌ها هم اثر استرس در سفید کردن موها را نشان داده است، هر چند که این تاثیر گذرا بوده است. در یک بررسی از افراد خواسته شد حوادث زندگی‌شان و میزان استرس‌شان در ماه‌های اخیر را ثبت کنند. بررسی‌ نشان داد تجربیات استرس‌زای زندگی مانند بیکار شدن با سفید شدن موها ارتباط دارد، اما با برطرف شدن عامل استرس‌زا ممکن است دوباره رنگ موها به حالت عادی بازگردد.تاثیر ژنتیک باعث می‌شود که گوناگونی گسترده‌ای از لحاظ زمان شروع سفید شدن موها وجود داشته باشد، از دهه ۳۰ زندگی تا دهه ۸۰ زندگی.

اما با توجه به اینکه همه موهای یک نفر ژن‌های مشابهی دارند، چرا برخی از موها زودتر از موهای دیگر سفید می‌شوند. دانشمندان بر اساس مدل‌های سازی‌های ریاضی می‌گویند هر مو برای اینکه سفید شود، باید به آستانه معینی برسد. در میانسالی، هنگامی که شخص به این آستانه نزدیکتر است، استرس می‌تواند مو را سریعتر از این آستانه بگذارند و سفید کند.

بنابراین اگر موی کسی به تازگی سفید شده باشد، ممکن است بتوان رنگ آن را دوباره به حالت عادی بازگرداند. اما برای کسی که موهایش سال‌ها است که سفید شده است، برطرف کردن استرس بعید است که رنگ اصلی مو را بازگرداند، چرا که مو از آستانه سفید شدن عبور کرده است.همچنین بازگشتن رنگ موی سفید شده بیشتر در بیمارانی دیده می‌شود که برای یک عارضه ایجادکننده ریزش مو تحت درمان بوده‌اند تا افرادی که موهایشان به طور طبیعی سفید شده است.