گرانی وجود دارد، اما فاجعه نیست
* وضعیت اقتصادی به مرز بحران یا فاجعه رسیده یا خیر؟
نه! دولت برای کالا‌های اساسی دلارِ ۲۸۵۰۰ تومان را تخصیص می‌دهد و به همین دلیل گرانی به اقلام مصرفی مردم سرایت نمی‌کند. البته برخی واردکنندگان سعی می‌کنند، قیمت کالا‌های شان را با سوءاستفاده از شرایط بالا ببرند که دولت باید نظارت بیشتری داشته باشد. البته گرانی ناراحت کننده است، اما اینکه شما از لفظ فاجعه استفاده می‌کنید، دور از انصاف است.
حقوق‌ها به اندازه‌ای است که زندگی‌ها را بچرخاند
*‌ گوشت بالای ۴۰۰ هزار تومانی، رشد ۲۰۰ درصدی کرایه خانه و افزایش عجیب قیمت‌ها و ... فاجعه نیست؟
گرانی است، اما فاجعه نیست. بالاخره رِنج حقوق‌ها را هم باید در نظر گرفت. هر کسی کاری انجام می‌دهد و کالایی عرضه می‌کند یا کار خدماتی انجام می‌دهد، یک قیمتی دارد. بحث من این است، حقوق‌ها به اندازه‌ای است که زندگی‌ها را بچرخاند. مثلاً اگر تاکسی از یک منطقه‌ای به منطقه دیگر مسافر را می‌برد، مسافر پول دارد که کرایه را بپردازد. مشکل این است، در همه دنیا مردم به دولت‌شان کمک می‌کنند، اما در ایران به محض بالا رفتن نرخ دلار، مردم برای خرید صف می‌بندند.
مردم سهم زیادی در شلختگی اقتصادی دارند
*‌ منظور من مردمی هستند که ۷ میلیون تومان حقوق می‌گیرند که فقط ۴ میلیون تومان آن را بابت اجاره خانه پرداخت می‌کنند.
این مشکل به مردمی ربط دارد که پول دست‌شان است و با دلار بازی می‌کنند تا سرمایه‌شان چند برابر شود. با این توضیح که این روش به دولت و کشور هم ضربه می‌زنند تا بتوانیم اینطور بگوییم، مردم هم سهم زیادی در شلختگی اقتصادی دارند. من در استرالیا دیدم که وقتی موز گران شد، مردم نخریدند. اما اینجا مخصوصاً زمانی که دلار گران می‌شود، جلوی صرافی‌ها صف‌های طولانی تشکیل می‌شود.
*‌ مردمی که برای دلار صف می‌کشند؛ چند درصد مردم هستند؟
مهم نیست چند درصد هستند. مهم این است که با هجوم برای خرید دلار گرانی را رقم می‌زنند. همه می‌دانند، موتور محرک قیمت‌ها به دلار ربط دارد. چون عده‌ای با سرمایه‌های بالا بازار دلار و طلا را به هم می‌ریزند. اصلاً «دلارِ فردایی» به همین منظور است. البته دست‌های دیگر هم پشت پرده تاثیرگذاری منقی دارند، اما مقصر اصلی همان مردمی هستند که برای خرید دلار و طلا صف‌های چند متری تشکیل می‌دهند. دولت و نهاد‌های نظارتی، با این توضیح که تا امروز نتوانسته‌اند کار خاصی انجام بدهند.
* خب اولویت دولت «موی زنان» است، نه معیشت مردم!
خب! اینکه به تار موی زنان حساس شوند، راحت است. اما کنترل اقتصاد دشواری‌های زیادی دارد و به همین دلیل نمی‌توانند.
*‌ چرا کنار نمی‌کشند؟
حلِ مساله‌های اقتصادی که متغیر بالای ۱۰ عامل است و به زمان نیاز دارد. هر دولتی هم که می‌آمد، همین شرایط اتفاق می‌افتاد. بالاتر از دولت روحانی نبود که کشور از کف‌شان خارج شده بود. اصلاً مشکلاتِ امروز نتیجه اشتباه‌های دولت روحانی است. چه کسی بیاید؟
*‌ کسی که سیاست خارجی را بشناسد و مبادلات تجاری با دنیا را سامان دهد و برجام را به نتیجه برساند.
با برجام که بیشتر از الان نمی‌توانیم، نفت بفروشیم. مشکل این است که پولش را با چمدان می‌آوریم و همچنین مجبور شدیم، تخفیف بیشتر بدهیم و نقدی معامله کنیم.
*چرا مجبوریم؟
به خاطر اینکه با آمریکا درگیریم و به همین دلیل برای معامله رابطه تهاتری داشته باشیم. با هند روپیه، با روسیه روبل، با چین یوآن و ... قرارداد ببندیم تا آمریکایی که به تحریم با دلار معتاد شده است، نتواند به ما ضربه بزند.
*‌ دولت مسئول آرامش مردم نیست؟
همین‌که دولت آب و نان مردم را می‌دهد و غذای مردم تاًمین می‌شود، کافی است.
کار سختی است نیازهای ۸۵ ملیون جمعیت را فراهم کرد
*‌ شما می‌دانید سرانه مصرف گوشت مردم در سال ۳ کیلو است؟
ببینید! ما ۸۵ میلیون جمعیت داریم که روغن می‌خواهند، برنج می‌خواهند و ... قبول کنید که کار سختی است.
*‌ دولت چین با یک میلیارد و چهار صد نفر می‌تواند.
آن‌ها هنر این را دارند و می‌توانند نیاز‌های مردم شان را تاًمین کنند.
*‌ «می توانند»، چون با دنیا سرِ دعوا ندارند.
در ایران هم زمان شاه گرانی بود، هم بعد از انقلاب. حالا گرانی بیشتر شده است، اما فاجعه‌ای احساس نمی‌شود.

بهار نیوز