دکتر جیهوی ژانگ، نویسنده اصلی این مطالعه اظهار کرد که افزایش سطح فعالیت‌ بدنی خطرات مرگ‌ومیر مرتبط با خواب کوتاه یا طولانی را تضعیف می‌کند و این مورد نشان می‌دهد که اگرچه خواب کافی و ورزش برای طول عمر، حیاتی هستند اما انجام فعالیت بدنی می‌تواند به کاهش پیامدهای بالقوه سلامتی ناشی از عادات بد خواب کمک کند.در حالی که مدت‌هاست رابطه بین خواب، ورزش و سلامت مورد مطالعه قرار گرفته اما تعامل خاص بین فعالیت‌ بدنی و مدت زمان خواب هنوز به‌طور کامل شناخته نشده است.

این تحقیق اولین بررسی است که اثرات ترکیبی فعالیت بدنی و مدت خواب را بر خطر مرگ‌ومیر بررسی می‌کند. مدت خواب در هر شب به عنوان خواب کوتاه (کمتر از ۶ ساعت)، نرمال (۶ تا ۸ ساعت)، یا طولانی (بیش از ۸ ساعت) طبقه‌بندی و فعالیت‌بدنی به سه دسته کم، متوسط و زیاد تقسیم شد.در یک دوره پیگیری هفت ساله، ۳۰۸۰ نفر از شرکت‌کنندگان جان خود را از دست دادند که علت مرگ ۱۰۷۴ نفر به دلیل بیماری قلبی‌وعروقی و ۱۸۷۱ نفر از سرطان بود.

تجزیه‌وتحلیل نشان می‌دهد که انجام فعالیت‌بدنی می‌تواند به کاهش خطرات مرگ‌ومیر مرتبط با مدت خواب کوتاه و طولانی کمک کند. هدف محققان این بود که با بررسی حجم فعالیت و سطوح فعالیت بدنی متوسط تا شدید، بفهمند که چگونه فعالیت‌ بدنی بر خواب و مرگ‌ومیر تأثیر می‌گذارد.این مطالعه عواملی مانند سن، جنس، قومیت، محرومیت، سطح تحصیلات، شاخص توده بدن، رژیم غذایی، سیگار کشیدن و نوبت کاری را که می‌توانند به‌طور بالقوه بر این رابطه تأثیر بگذارند، در نظر گرفت.

متخصصان دریافتند در شرکت‌کنندگانی که فعالیت بدنی کم داشتند، خواب کوتاه و طولانی به ترتیب با ۱۶ و ۳۷ درصد افزایش خطر مرگ به هر علتی مرتبط بود. با این حال، در افرادی که مقدار متوسط ‌ورزش کردند، فقط مدت زمان کوتاه خواب مضر بود و احتمال مرگ به هر علتی را تا ۴۱ درصد افزایش داد.

در میان شرکت‌کنندگانی که مقدار زیادی ورزش می‌کردند، مدت خواب با افزایش خطر مرگ مرتبط نبود. وقتی نوبت به مرگ قلبی عروقی می‌رسید، افرادی که خواب کوتاه داشتند با حجم کم ورزش با ۶۹ درصد افزایش خطر مواجه بودند که این خطر با افزایش حجم ورزش به متوسط یا زیاد از بین رفت. برای مرگ ناشی از سرطان، افرادی که مدت طولانی می‌خوابیدند و مقدار کم ورزش می‌کردند، ۲۱ درصد در معرض خطر بودند که این خطر با انجام تمرینات ورزشی متوسط یا زیاد ناپدید شد.

دکتر ژانگ گفت: یافته‌های ما نشان می‌دهد که تلاش‌ در زمینه ارتقاء سلامتی که هم فعالیت‌ بدنی و هم مدت زمان خواب را هدف قرار می‌دهند، ممکن است در پیشگیری یا به تأخیر انداختن مرگ زودرس در افراد میانسال و مسن‌تر مؤثر باشد.نتایج این تحقیق بر اهمیت حفظ یک سبک زندگی سالم که هم خواب کافی و هم فعالیت بدنی منظم را شامل می‌شود، تاکید می‌کند. با توجه به اینکه درک ما از تعامل پیچیده بین خواب و ورزش همچنان در حال رشد است، این یافته‌ها بینش‌های ارزشمندی را برای افرادی ارائه می‌دهد که به دنبال بهینه‌سازی سلامت و رفاه خود هستند.