افزایش دومینوی تنش بین تهران و باكو

گروه سیاسی: دومینوی تنش، جنگ لفظی، اقدامات دیپلماتیک و رزمایش‌های نظامی تحریک‌آمیز جمهوری آذربایجان علیه ایران، همچنان با سرعت و شدتی بی‌سابقه ادامه دارد. با وجود سپری شدن چند ماه، تنش‌های میان دو کشور نه تنها فروکش نکرده، بلکه طی چند هفته اخیر ابعاد گسترده‌تری نیز به خود گرفته است.
به گزارش فرارو، در نتیجه افزایش شکاف‌ها و اختلافات میان طرفین، وضعیت جاری را می‌توان پرتنش‌ترین سطح مناسبات دو کشور طی بیش از سه دهه گذشته، یعنی بعد از استقلال جمهوری آذربایجان در ۳۰ آگوست ۱۹۹۱ (۸ شهریور ۱۳۷۰) تا کنون مورد ارزیابی قرار داد. همزمان با افزایش شکاف‌ها میان دو کشور، در سطح داخل ایران نیز کانون توجهات رسانه‌ها و ناظران سیاسی بیش‌از بیش به این موضوع معطوف شده است. در این میان رویکرد‌های متفاوتی نیز نسبت به آینده تنش‌ها میان دو کشور مطرح شده که ضرورت اتخاذ تصمیمات هوشمندانه از سوی دستگاه دیپلماسی کشورمان را بیش از هر زمان دیگری ضرورت می‌بخشد.
۱- نقطه ثقل یا به روایت بهتر، کانونِ رسیدن سطح تنش‌ها میان تهران و باکو به بالاترین سطح ممکن را می‌بایست به تحرکات نظامیان آذربایجانی در تابستان سال گذشته ارجاع داد. در مرداد ماه ۱۴۰۱ درگیر‌های نسبتا شدیدی میان جمهوری آذربایجان و ارمنستان به وقوع پیوست. در دور جدید درگیری‌ها بر خلاف جنگ سپتامبر ۲۰۲۰ کانون تنش منطقه قره‌اغ کوهستانی نبود، بلکه این بار تمرکز ارتش باکو بر حملات به جنوب ارمنستان و محدوده استان سیونیک معطوف شده بود.
در نتیجه تحرکات جدید ارتش باکو، تمامی نگاه‌ها به سوی هدف‌گذاری الهام علی‌اف برای اجرایی کردن طرح "دالان بین المللی تورانی" جلب شد. علی‌اف، با حمایت متحدان اصلی خود یعنی ترکیه و اسرائیل، اجرایی کردن دالان «زنگزور- لاچین» یعنی شاه‌راه ارتباطی برای پیوند آسیا و اروپا را در می‌پروراند. سیونیک از شرق توسط جمهوری آذربایجان و از غرب توسط نخجوان احاطه شده و فقط مرز ۴۴ کیلومتری از جنوب با جمهوری اسلامی ایران دارد.
۲- جمهوری اسلامی ایران با آگاهی از این مسائل، طی ماه‌های بعد از مرداد سال گذشته (۱۴۰۱) که انگیزه باکو برای تصرف استان سیونیک آشکار شد، با صراحت رویکردی تقابلی را در پیش گرفته است. در اقداماتی نمادین و معنادار، در ۲۶ مهر ماه رزمایش نیروی زمینی سپاه پاسداران ایران، در منطقه عمومی ارس، تمرین عبور از رود ارس را برگزار کرد. حسین امیر عبداللهیان، وزیر امور خارجه ایران نیز در ۲۸ مهر ماه رهسپار ارمنستان شد و سرکنسولگری ایران در شهر قاپانِ استان سیونیک را افتتاح کرد.
۳- اقدامات ایران واکنش متقابل جمهوری آذربایجان را به همراه داشت. ۵۰ روز بعد از رزمایش ایران، دولت جمهوری آذربایجان با همراهی ترکیه، در ۱۷ آذر ماه رزمایش «مشت برادری» را برگزار کردند. قابل توجه‌ترین بُعد این رزمایش، عبور نیروی انسانی و تجهیزات نظامی دو کشور، از رودخانه مرزی ارس بود که از سوی بسیاری از ناظران، به عنوان پاسخ روشن به رزمایش اخیر ایران ارزیابی شد.
۴- بعد از این رزمایش لفاظی‌های الهام علی اف و برخی از نمایندگان پارلمان باکو در ارتباط با آذری‌های داخل ایران ادامه داشت، اما رخداد مهم در ۷ بهمن ماه بعد از حمله یک شخص به سفارت باکو در تهران اتفاق افتاد. در این حادثه که منجر به کشته شدن «اورخان عسگروف»، افسر امنیتی سفارت شد، گستره تنش‌ها میان ایران و جمهوری آذربایجان به بالاترین سطح ممکن رسید. باکو سفارت‌خانه خود در تهران را تعطیل و با صراحت این حادثه را تروریستی معرفی کرد. وزارت خارجه جمهوری آذربایجان در ۳۱ ژانویه (۱۱ یهمن) با صدور بیانیه خواستار بازگشت اتباع خود از ایران شد.
۵- همزمان با تمامی گام‌های مذکور، هجمه رسانه‌ای و تبلیغاتی ضدایرانی در کشور جمهوری آذربایجان در سطحی گسترده افزایش یافت. مهم‌ترین نمود این امر، اظهاراتِ الله شوکور پاشازاده، آخوند درباری الهام علی اف بود که در ادعا‌هایی واهی از اسارت آذری‌ها در دستان فارس‌ها سخن گفت. همچنین، نیرو‌های امنیتی جمهوری آذربایجان در ۳۱ ژانویه ۲۰۲۳ (۱۱ بهمن ۱۴۰۱) از آغاز عملیاتی تحت عنوان «ضد شبکه جاسوسی ایران» خبر دادند. وزارت خارجه جمهوری آذربایجان نیز در اول فوریه / ۱۲ بهمن شکایتی را علیه ایران در مجامع بین‌المللی تنظیم کرد.
۶- در ادامه رویکرد سلبی باکو، در ۵ فوریه / ۱۶ بهمن ویدئویی در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی وایرال شد که در آن علی‌اف یک قاری قرآن را به مرز ایران در کنار «رود ارس» فرستاده تا «سوره فتح» بخواند. این اقدام نمادین به عنوان نوعی تهدید باکو علیه ایران به جنگ مورد بازخوانی قرار گرفت. هنوز جنجال‌سازی‌های علی اف با فرستادن یک قاری به کنار «رود ارس» و خواندن «سوره فتح» به پایان نرسیده بودکه او در قلب اروپا، در جریان کنفرانس امنیتی مونیخ (Munich Security Conferenc) که در روز‌های ۱۷ تا ۱۹ فوریه (۲۸ تا ۳۰ بهمن) برگزار شد، تشکیلات ایران را پشت ماجرای حمله به سفارت باکو در تهران معرفی و انگ تروریسم دولتی را به ایران وارد کرد.
۷- با وجود قریب به یک ماه آرام شدن وضعیت تنش‌های میان دو طرف، در آغاز سال جدید ایرانی، اخباری مبنی بر تجمیع نیرو‌ها و آمادگی ارتش جمهوری آذربایجان برای حمله به استان سیونیک ارمنستان منتشر شد. با انتشار اخبار و فیلم‌هایی از این رخداد، منابع غیررسمی در ایران هم از آماده‌باش نیرو‌های ایرانی در شمال غربی کشور خبر دادند. همزمان با جدی شدن احتمال وقوع جنگ، جنگنده‌های F ۴ و F ۱۴ ارتش جمهوری اسلامی بر فراز آسمان شمال غرب ایران و در نواحی نزدیک به مرز‌های ارمنستان، باکو و نخجوان به پروزا در آمدند. نمایشی که ناظران سیاسی آن را هشدار جدی تهران به باکو از توسل به هرگونه ماجرا‌جویی معنا کردند.
۸- واپسین و شاید جدی‌ترین موج تنش‌ها میان ایران و جمهوری آذربایجان طی چند روز اخیر و بعد از بیانیه ۲۱۰ نماینده مجلس ایران علیه باکو به وقوع پیوسته است. نمایندگان مجلس ایران در ۱۶ فروردین، طی بیانیه‌ای معرفی سفیر جمهوری آذربایجان در اسرائیل را محکوم کردند. بعد از این بیانیه موج گسترده اقدامات و تحرکات ضدایرانی شدت بی‌سابقه‌ای به خود گرفت.
در نخستین گام جمهوری آذربایجان چهار دیپلمات ایران در باکو را عنصر نامطلوب معرفی کرد و از آن‌ها خواست تا خاک این کشور را ظرف ۴۸ ساعت ترک کنند. همزمان جمهوری آذربایجان در مناطقی از جمهوری خودمختار نخجوان و در نزدیکی مرز‌های ایران رزمایش نظامی زمینی و دریایی گسترده‌ای را آغاز کرد. همچنین، نیروی دریایی این کشور رزمایش هجومی را با حضور ناو‌ها در «دریای خزر» برگزار کردند. در ادامه موج نفرت‌پراکنی‌های اخیر حتی رسانه‌های جمهوری آذربایجان مدعی شدند پرچم ایران از جلوی سفارتخانه ایران در خیابان بنیاد سرداروف باکو برداشته شده است که البته واهی بودن این ادعا به سرعت اثبات شد.
در آخرین اقدام ، مجلس ملی اذربایجان در بیانیه‌ای از ایران خواست از «اقدامات مغرضانه» علیه جمهوری آذربایجان خودداری کند. پارلمان جمهوری آذربایجان در بیانیه خود، بیانیه مجلس ایران درباره افتتاح سفارت جمهوری آذربایجان در فلسطین اشغالی را «مداخله در امور داخلی و اقدام تحریک‌آمیز سیاسی دیگر» علیه باکو خطاب کرد.