تاریخ انتشار : ۱۴۰۲/۰۱/۲۱ ساعت ۱۱:۰۹
کد مطلب : ۳۹۶۷۷۷
کشف یک ستاره عجیب فرضی در فضا
گروه علمی: ستاره شناسان اخیرا یک حباب فشرده به نام XMMU J173203.3-344518 که بسیار قابل توجه و حتی عجیب و غریب است را با جرمی در حدود سه چهارم خورشید منظومه خودمان کشف کرده اند.به گزارش سیناپرس، نتایج یک مطالعه جدید توسط اخترفیزیکدانان دانشگاه سائوپائولو و دانشگاه فدرال ABC در برزیل تأیید می کند که این حباب متراکم شگفت انگیز ممکن است واقعاً عجیب باشد.
سال گذشته، محققان موسسه اخترشناسی و اخترفیزیک در دانشگاه توبینگن در آلمان، فاصله بین ما و جسد کوچک یک ستاره مرده را که دور بقایای ابرنواختر HESS J1731-347 می چرخید، دوباره ارزیابی کردند. محاسبه فاصله جدید نیاز به محاسبه مجدد خصوصیات جسم فشرده، به ویژه اندازه و جرم آن داشت که در نهایت فاصله آن را ۸۱۵۰ سال نوری تشخیص داد که پیشتر تقریباً ۱۰۰۰۰ سال نوری اعلام شده بود.
محققان دریافتند: هنگامی که ستارگان با جرم خاصی از نوع سوختی تمام می شوند، در یک رعد و برق کیهانی از گرما و الکترومغناطیس فرو می ریزند که بخشی از لایه های بیرونی آنها را منفجر می کند. تنها چیزی که باقی می ماند، جسمی است که اتم‌های آن چنان متراکم هستند که انگار به هم جفت شده اند. در اعماق هسته آن، الکترون‌ها در هسته‌های خود فشرده شده و پروتون‌ها را مجبور می کنند تا بار خود را از دست داده و به نوترون تبدیل شوند. در طی این فرآیند یک ستاره نوترونی جدید متولد می شود. در ادامه این ستاره اگر جرم کافی داشته باشد، تمام آن گرانش افزوده بر نیروهای هسته ای غلبه کرده و یک سیاه‌چاله ایجاد می کند. با این حال، اگر جرم خیلی کم باشد، اتم‌ها در داخل کوتوله سفید باقی می مانند.
به گفته محققان، گمان می رود که حد جرم پایین‌تر برای یک ستاره نوترونی کمی بیش از یک جرم خورشیدی باشد. سبک ترین جرمی که تاکنون کشف شده تنها ۱٫۱۷ برابر جرم خورشید است.به گزارش سیناپرس، اما XMMU J173203.3-344518 با ۷۷ درصد جرم خورشیدی کاملا گیج کننده است زیرا ستاره های نوترونی نمی توانند تا این حد کوچک باشند.
از این موضوع، دانشمندان دریافتند: این یافته ممکن است اصلاً یک ستاره نوترونی نباشد. محققان با تصور اینکه در عوض ستاره ای عجیب و غریب متشکل از ذرات معروف به کوارک های عجیب و غریب یافته اند، نتیجه گیری خود را در اختیار سایر محققان قرار دادند.کوارک ها ذرات بنیادی هستند که برای ایجاد باریون ها به صورت سه گانه دسته بندی می شوند. دو نمونه از معروف‌ترین نمونه‌های این گروه‌ها، ذرات هسته ای پروتون و نوترون هستند. کوارک ها به شکل های مختلف ظاهر می شوند.
اینکه چگونه یک شی فوق فشرده که عمدتاً از کوارک‌های عجیب و غریب تشکیل شده است، از یک ابرنواختر بیرون می آید، هنوز مشخص نیست، اگرچه برخی مدل‌ها نشان می دهند که ماده کوارکی معمولاً درست از ابتدای فروپاشی تکامل یافته است.
به گفته دانشمندان، تحت شرایط نسبتاً منحصربفرد، عاملی باعث می شود که انرژی بیشتری در فروپاشی آزاد شود تا جرم بیشتری از حد معمول را از بین برده و این مازاد کوارک‌ها آزاد کند. پژوهشگران در پایان استدلال می کنند که زود است که هر گونه نتیجه گیری را قویا اعلام کنیم، چراکه تشخیص های دیگر می تواند به کل تصویر درک شده اضافه کند.
سال گذشته، محققان موسسه اخترشناسی و اخترفیزیک در دانشگاه توبینگن در آلمان، فاصله بین ما و جسد کوچک یک ستاره مرده را که دور بقایای ابرنواختر HESS J1731-347 می چرخید، دوباره ارزیابی کردند. محاسبه فاصله جدید نیاز به محاسبه مجدد خصوصیات جسم فشرده، به ویژه اندازه و جرم آن داشت که در نهایت فاصله آن را ۸۱۵۰ سال نوری تشخیص داد که پیشتر تقریباً ۱۰۰۰۰ سال نوری اعلام شده بود.
محققان دریافتند: هنگامی که ستارگان با جرم خاصی از نوع سوختی تمام می شوند، در یک رعد و برق کیهانی از گرما و الکترومغناطیس فرو می ریزند که بخشی از لایه های بیرونی آنها را منفجر می کند. تنها چیزی که باقی می ماند، جسمی است که اتم‌های آن چنان متراکم هستند که انگار به هم جفت شده اند. در اعماق هسته آن، الکترون‌ها در هسته‌های خود فشرده شده و پروتون‌ها را مجبور می کنند تا بار خود را از دست داده و به نوترون تبدیل شوند. در طی این فرآیند یک ستاره نوترونی جدید متولد می شود. در ادامه این ستاره اگر جرم کافی داشته باشد، تمام آن گرانش افزوده بر نیروهای هسته ای غلبه کرده و یک سیاه‌چاله ایجاد می کند. با این حال، اگر جرم خیلی کم باشد، اتم‌ها در داخل کوتوله سفید باقی می مانند.
به گفته محققان، گمان می رود که حد جرم پایین‌تر برای یک ستاره نوترونی کمی بیش از یک جرم خورشیدی باشد. سبک ترین جرمی که تاکنون کشف شده تنها ۱٫۱۷ برابر جرم خورشید است.به گزارش سیناپرس، اما XMMU J173203.3-344518 با ۷۷ درصد جرم خورشیدی کاملا گیج کننده است زیرا ستاره های نوترونی نمی توانند تا این حد کوچک باشند.
از این موضوع، دانشمندان دریافتند: این یافته ممکن است اصلاً یک ستاره نوترونی نباشد. محققان با تصور اینکه در عوض ستاره ای عجیب و غریب متشکل از ذرات معروف به کوارک های عجیب و غریب یافته اند، نتیجه گیری خود را در اختیار سایر محققان قرار دادند.کوارک ها ذرات بنیادی هستند که برای ایجاد باریون ها به صورت سه گانه دسته بندی می شوند. دو نمونه از معروف‌ترین نمونه‌های این گروه‌ها، ذرات هسته ای پروتون و نوترون هستند. کوارک ها به شکل های مختلف ظاهر می شوند.
اینکه چگونه یک شی فوق فشرده که عمدتاً از کوارک‌های عجیب و غریب تشکیل شده است، از یک ابرنواختر بیرون می آید، هنوز مشخص نیست، اگرچه برخی مدل‌ها نشان می دهند که ماده کوارکی معمولاً درست از ابتدای فروپاشی تکامل یافته است.
به گفته دانشمندان، تحت شرایط نسبتاً منحصربفرد، عاملی باعث می شود که انرژی بیشتری در فروپاشی آزاد شود تا جرم بیشتری از حد معمول را از بین برده و این مازاد کوارک‌ها آزاد کند. پژوهشگران در پایان استدلال می کنند که زود است که هر گونه نتیجه گیری را قویا اعلام کنیم، چراکه تشخیص های دیگر می تواند به کل تصویر درک شده اضافه کند.
پربينندهترين مطالب و خبرها
