نتایج توسط تیمی پیرامون Dorothea Metzen از گروه زیست روانشناسی در دانشگاه روهر بوخوم آلمان، و دکتر ارهان گنک قبلا در دانشگاه روهر، اکنون در مرکز تحقیقات لایب‌نیتس برای محیط کاری و عوامل انسانی در دورتموند (IfADo) توصیف شده است.علاوه بر IfADo و موسسات مختلف دانشگاه روهر، دانشگاه هومبولت برلین، موسسه مرکزی سلامت روان در مانهایم، دانشکده پزشکی هامبورگ و دانشگاه لوکزامبورگ نیز مشارکت داشتند. در دانشگاه روهر، تیم‌های روان‌شناسی، ژنتیک انسانی و روان‌شناسی ژنتیک همکاری کردند.

ژن‌ها، مغز، رفتار و مجموعه داده‌های منحصر به فرد
این تیم شامل ۵۵۷ فرد ۱۸ تا ۷۵ ساله در این مطالعه بود. آن‌ها با استفاده از نمونه‌های بزاق، تجزیه و تحلیل کردند که کدام افراد دارای چه تعداد تنوع ژنی مرتبط با هوش بالا هستند. Dorothea Metzen توضیح می‌دهد: «هزاران ژن وجود دارند که به هوش کمک می‌کنند. ما یک امتیاز خلاصه برای هر فرد محاسبه کردیم که نشان دهنده استعداد ژنتیکی برای هوش بالا است».

علاوه بر این، همه افراد در اسکن مغز شرکت کردند که محققان از آن برای تعیین نه تنها ضخامت و سطح قشر مغز، بلکه همچنین سازماندهی شبکه‌های ساختاری و عملکردی در مغز استفاده کردند. همه شرکت کنندگان یک آزمون هوش را نیز تکمیل کردند.دکتر ارهان گنک می‌گوید: «گستردگی و ثبت دقیق داده‌های مختلف در این مطالعه تا آنجا که من اطلاع دارم، بی‌سابقه است. برای اولین بار، ما به سه گانه ژن‌ها، ویژگی‌های مختلف مغز و ویژگی‌های رفتاری به طور کلی نگاه کردیم».به طور خاص این گروه تجزیه و تحلیل کرد که کدام تفاوت در تغییرات ژنتیکی مربوط به تفاوت در ویژگی‌های مغز و تفاوت در رفتار است.

تعامل ژن‌ها، ویژگی‌های مغز و هوش در چند ناحیه مغز
هنگامی که تیم تنها ارتباط بین تغییرات ژنتیکی و ویژگی‌های مغز یعنی بی‌توجهی به نتایج تست هوش را بررسی کردند، آن‌ها ارتباط‌های متعددی را در بسیاری از مناطق یافتند که در سراسر مغز توزیع شده است. هنگامی که محققان بررسی کردند که کدام ویژگی‌های مغز با عملکرد تست هوش مرتبط است، ارتباط بسیار کمتری آشکار شد.

هنگامی که آن‌ها هر سه پارامتر را به طور همزمان در نظر گرفتند ارتباطی تنها در چند ناحیه مغز در قشر پیشانی، جداری و بینایی مشاهده شد. این بدان معنی است که تنها مناطق خاصی در مغز وجود دارد که تغییرات ژنی بر ویژگی‌های مغز تاثیر می‌گذارد و این ویژگی‌ها به طور همزمان بر هوش تاثیر می‌گذارد.ویژگی‌های تعیین کننده مغز اندازه سطح مغز و کارآیی اتصال ساختاری بود. محققان هنگام بررسی ضخامت قشر مغز و کارآیی اتصال عملکردی، چنین ارتباطات بسیار کمی را بین ژن‌ها، مغز و رفتار یافتند.

روش قابل انتقال به مناطق دیگر
محققان امیدوارند با مطالعه خود روشی را پیشنهاد کرده باشند که بتوان آن را به مناطق دیگر نیز منتقل کرد. این به این دلیل است که اجازه می‌دهد تا تعامل ژن‌ها، مغز و رفتار نه تنها برای هوش بلکه برای ویژگی‌های دیگر مورد مطالعه قرار گیرد.دکتر ارهان گنک می‌گوید: «همچنین جالب خواهد بود که چنین روش‌هایی در آینده با گروه‌های بزرگ‌تر از هزاران یا ده‌ها هزار آزمودنی مورد استفاده قرار گیرند، زیرا این کار کیفیت نتایج را بهبود می‌بخشد. مطالعه تاثیر سن نیز یک پروژه تحقیقاتی جالب در آینده خواهد بود».

بهار نیوز