به گفته محققان، مغز انسان خاطرات را بر اساس آنچه انتظار دارد ببیند تغییر می دهد. از آنجایی که افرادی که در این مطالعه شرکت کردند بسیار با الفبای غربی آشنا بودند، مغز آنها انتظار داشت که حروف را در جهت گیری واقعی خود ببیند.هنگامی که حروف به صورت آینه ای ظاهر می شدند (Ɔ به جای C)، حتی پس از گذشت تنها یک میلی ثانیه، شرکت کنندگان بیشتر احتمال داشت که حرف شبه را به عنوان یک حرف واقعی به خاطر بسپارند.
محققان می گویند: به نظر می ‌رسد که حافظه کوتاه ‌مدت همیشه نشان ‌دهنده دقیق چیزی نیست که به تازگی درک شده است. درعوض، حافظه با آنچه انتظار داشتیم ببینیم درست از زمان شکل گیری اولین رد حافظه شکل می گیرد.

محققان دریافتند: این موارد خاطرات نادرست بودند تا حدس‌های اشتباه و از شرکت‌ کنندگان پرسیدند که چقدر به خاطرات خود در امتیاز یک تا چهار اطمینان دارند.پژوهشگران توضیح می دهند: شرکت کنندگان به طور مداوم و با اطمینان بالا گزارش می دهند که همتای واقعی یک شبه حرف را دیده اند. احتمال اینکه مردم یک شبه حرف را با یک حرف واقعی عوض کنند، بیشتر بود که این موضوع نشان می ‌دهد که توهمات حافظه به واسطه دانش جهانی درباره نحوه ظاهر موضوعات ایجاد می‌ شوند.

تصور می ‌شود که خاطرات درازمدت جعلی توسط نظریه ردیابی فازی هدایت می ‌شوند که بیان می ‌کند که حافظه از دو بخش تشکیل می شود که شامل بخش کلمه به کلمه و بخش اصلی است که شخص معنا را تفسیر می ‌کند.

محققان در پایان می گویند که نظریه ردیابی فازی ممکن است باعث ایجاد توهمات حافظه کوتاه مدت شود، اما نمی تواند به طور کامل یافته های فعلی را توضیح دهد. این آزمایش‌ ها نشان می ‌دهند که ورودی حافظه کلمه به کلمه ما بلافاصله با تجربیات و انتظارات قبلی ادغام می ‌شود. شرح کامل این مطالعه و نتایج حاصل از آن در آخرین شماره مجله تخصصی PLOS One منتشر شده است.