برچسب زدن به حیوانات با دستگاه‌های جمع‌آوری اطلاعات، تاکنون بهترین راه برای شناختن برخی از دست‌نیافتنی‌ترین پستانداران جهان بوده است اما روش‌های سنتی می‌توانند برای پژوهشگران، خطرناک و برای حیوانات، فوق‌العاده استرس‌زا و زمان‌بر باشند.دانشمندان اکنون جامع‌ترین پژوهش را در مورد اثربخشی پهپادها در جمع‌آوری داده‌های حیاتی مربوط به «نهنگ‌های تیغ‌باله»(Fin whale) و «نهنگ‌های آبی»(Blue whale) انجام داده‌اند که نیاز نزدیک شدن به این گونه‌های بزرگ و اغلب آسیب‌پذیر را برطرف می‌کند.

این گروه بین‌المللی از دانشمندان با هشت روز آزمایش میدانی در آب‌های اطراف «پارک ملی خلیج لورتو»(Loreto Bay National Park) مکزیک، پهپاد را به عنوان بخشی از یک سیستم هوایی بدون سرنشین برای به کار گرفتن و انداختن برچسب‌ها روی حیوانات مستقر کردند. از ۲۹ فرصتی که برای برچسب زدن بهینه به یک حیوان در نظر گرفته شد، پهپاد در ۲۱ تلاش موفق بود.

پرتاب پهپاد برای استقرار برچسب، به طور میانگین دو دقیقه و ۴۵ ثانیه طول کشید و پهپاد توانست فاصله‌ای را در حدود ۵۰۰ متر از هدف حفظ کند. این پژوهش نشان می‌دهد که روش مورد استفاده آن با میزان موفقیت ۷۲ درصد، می‌تواند کارآمدترین روش جمع‌آوری چنین داده‌هایی باشد که تاکنون توسعه یافته است.این پژوهش شامل مزایای دیگری از جمله توانایی پهپادها برای تطبیق یافتن با سرعت شنای یک حیوان بود. این بدان معناست که پهپاد برای چسباندن برچسب می‌تواند در شرایطی موفق شود که برچسب زدن دستی نمی‌تواند از عهده آن برآید.

این گروه پژوهشی خاطرنشان کردند: نتایج پژوهش ما، از به کار بردن سیستم هوایی بدون سرنشین به عنوان پلتفرمی برای برچسب زدن نهنگ‌های بزرگ که آزادانه شنا می‌کنند، پشتیبانی می‌کند. پهپاد می‌تواند با موفقیت برچسب‌هایی را بر روی اهداف وصل کند و این کار را در مدت زمان کوتاهی انجام دهد. این روش، کارآیی برچسب‌گذاری را افزایش می‌دهد و میزان خطای احتمالی را که معمولا برای چسباندن برچسب‌ها پیش می‌آید، پایین می‌آورد. این روش، احتمال اصابت و مجروح شدن نهنگ‌ها یا انسان‌ها را نیز کاهش می‌دهد.

دانشمندان در ادامه گفتند: برچسب‌گذاری مبتنی بر سیستم هوایی بدون سرنشین، این پتانسیل را دارد که امکان مطالعه کردن گونه‌های دریایی حیات وحش را به طور قابل‌توجهی افزایش دهد. نتایج امیدوارکننده ما تا جایی که می‌دانیم، نخستین پژوهش اساسی را در مورد استفاده از سیستم هوایی بدون سرنشین برای چسباندن برچسب‌های بیولوژیک پرکاربرد به نهنگ‌های شناگر آزاد نشان می‌دهند.

دانشمندان افزودند: توسعه‌ بیشتر می‌تواند روش‌های برچسب‌گذاری مبتنی بر سیستم هوایی بدون سرنشین را به روشی مناسب برای مشخص کردن گونه‌هایی تبدیل کند که آسیب‌پذیر هستند یا مطالعه آنها دشوار است. با وجود این، مهم است که بر مهارت مورد نیاز خلبان سیستم هوایی بدون سرنشین، از جمله آموزش‌های گسترده پیش از پرواز برای برچسب زدن نهنگ‌ها تاکید شود.این پژوهش، در مجله «Royal Society Open Science» به چاپ رسید.

بهار نیوز