دکتر برندن لوسی، نویسنده ارشد این مطالعه و استاد نورولوژی و مدیر مرکز پزشکی خواب دانشگاه واشنگتن گفت: "این یک مطالعه کوچک و اثبات مفهوم است. برای افرادی که نگران ابتلا به آلزایمر هستند، زود است که آن را به عنوان دلیلی برای شروع مصرف سوورکسانت هر شب تفسیر کنند."

وی افزود: «ما هنوز نمی دانیم که آیا استفاده طولانی مدت در جلوگیری از زوال شناختی موثر است یا خیر و اگر موثر است، با چه دوزی و برای چه کسانی». با این حال، این نتایج بسیار دلگرم کننده است. این دارو در حال حاضر در دسترس و بی خطر است و اکنون شواهدی در دست داریم که نشان می دهد بر سطوح پروتئین هایی که برای ایجاد بیماری آلزایمر حیاتی هستند، تأثیر می گذارد.

سوورکسانت (بلسومرا)، یک آنتاگونیست گیرنده اورکسین دوگانه، یکی از سه داروی این دسته از داروهایی است که قبلاً توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده برای بی خوابی تأیید شده است. Orexin یک بیومولکول طبیعی است که بیداری را تقویت می کند. بر اساس این مطالعه، وقتی مسدود می شود، افراد به خواب می روند.

در بیماری آلزایمر، پلاک های پروتئین آمیلوئید بتا در مغز ایجاد می شود. سال ها پس از شروع تجمع آمیلوئید، پروتئین مغز دیگری به نام تاو شروع به تشکیل درهم پیچیده هایی می کند که برای نورون ها سمی هستند. و افراد مبتلا به بیماری آلزایمر شروع به از دست دادن حافظه می‌کنند.

در تحقیقات گذشته، لوسی و همکارانش خواب ضعیف را با سطوح بالاتر آمیلوئید و تاو در مغز مرتبط دانستند. چیزی که آنها نمی‌دانند این است که آیا خواب خوب این سطوح را کاهش می‌دهد و با توقف یا معکوس کردن پیشرفت بیماری آلزایمر. مطالعات موش با مهارکننده‌های اورکسین امیدوارکننده بوده است.

برای این مطالعه، محققان ۳۸ فرد بین ۴۵ تا ۶۵ سال را که هیچ اختلال روانی نداشتند، انتخاب کردند. محققان به ۱۳ نفر از آنها دوز کمتری - ۱۰ میلی گرم (میلی گرم) - سوورکسانت دادند. دوازده نفر دیگر دوز ۲۰ میلی گرمی دریافت کردند و ۱۳ شرکت کننده دارونما دریافت کردند.

دوزها هر کدام در ساعت ۹ شب داده شد. محققان مقدار کمی مایع مغزی نخاعی را از طریق اسپاینال تپ به مدت ۳۶ ساعت هر دو ساعت از شرکت کنندگان خارج کردند. این یک ساعت قبل از تجویز داروی کمک خواب یا دارونما شروع شد. هدف اندازه گیری میزان تغییر سطح آمیلوئید و تاو طی یک روز و نیم بعد بود.

سطح آمیلوئید در مایع مغزی نخاعی افرادی که دوز بالای سوورکسانت دریافت کرده بودند در مقایسه با افرادی که دارونما دریافت کرده بودند، ۱۰ تا ۲۰ درصد کاهش یافت. محققان دریافتند که سطح یک شکل کلیدی تاو به نام تائو هایپرفسفریله ۱۰ تا ۱۵ درصد کاهش یافته است.اما هیچ تفاوت معنی داری بین افرادی که دوز پایین سوورکسانت دریافت کردند و افرادی که دارونما دریافت کردند مشاهده نشد.

محققان دوز دیگری از سوورکسانت را در شب دوم تجویز کردند. سطح هر دو پروتئین دوباره در گروه با دوز بالا کاهش یافت.لوسی هشدار داد که این مطالعه مقدماتی است. مطالعات در حال انجام با هدف ارزیابی اثرات طولانی مدت مهارکننده‌های اورکسین در افرادی که در معرض خطر بالاتر زوال عقل هستند، انجام می‌شود.
وی خاطرنشان کرد که این مطالعه شامل شرکت کنندگان سالم میانسال بود. نتایج ممکن است در شرکت کنندگان مسن تر متفاوت باشد.

لیسی گفت: "امیدوارم در نهایت داروهایی تولید کنیم که از ارتباط بین خواب و آلزایمر برای جلوگیری از زوال شناختی استفاده کنند." "ما هنوز کاملاً به آنجا نرسیده ایم. در این مرحله، بهترین توصیه ای که می توانم به شما بدهم این است که اگر نمی توانید یک خواب خوب داشته باشید به یک متخصص خواب مراجعه کنید و مشکلات خواب خود را درمان کنید." این یافته ها در ۲۰ آوریل در Annals of Neurology منتشر شد.