نامه دانشجویان «شاهد» به نرگس آبیار

در متن این نامه سرگشاده که به امضاء ده‌ها تن از دانشجویان رسیده، آمده است:

«ما بغض کرده‌ایم و شما گریه می‌کنید...
خبر پیچید، سینه به سینه، دهان به دهان و هربار سنگینیِ بغضی تازه تحمّل خبر را سخت‌تر می‌کرد. این اولین‌بار نیست که تحجّر به پای دین تمام می‌شود. که اخلاق در مسلخ تعصب تکه پاره می‌شود. این اولین بارمان نیست که سنگینی بغض گلویمان را می‌فشرد. این اولین بارمان نیست که اشک در چشمانمان جمع می‌شود. چشمانی خسته از ظاهر پرستی، خسته از تزویر، خسته از تعصب غیر عقلانی.

اما این اولین‌بار است که بغضمان می‌شکند، که بغضمان در گلوی شما می‌شکند. این اولین باراست که اشکمان جاری می‌شود، که اشکمان از چشمان شما جاری می‌شود. سرمان پایین است. عذرخواهیم از آبرویی که بردند، عذرخواهیم از حرمتی که حفظ نشد، عذرخواهیم از آنچه کردند. از شما عذرخواهیم و در مقابلتان کاری جز عذرخواهی از ما بر نمی‌آید. این اولین بارمان نیست که سرمان به خاطرشان پایین می‌افتد. سرمان مقابل شما پایین است، اما همچنان مقابل بی‌اخلاقی و بی حرمتی ایستاده‌ایم.

ما دانشجویان و فارغ التحصیلان دانشگاه شاهد، فارغ از هرگونه وابستگی حزبی و تشکیلاتی، فارغ از هرگونه جهت‌گیری و اختلاف نظر سیاسی، به احترام هنر مخلصانه‌ی شما می‌ایستیم و آستین به پیشانی خجالت‌زده‌یمان می‌کشیم. می‌ایستیم و اعلام می‌کنیم، ما آن‌هایی نیستیم که مقابل اخلاق ایستادند. آن‌هایی که حرمت هنر پاک و مقدّستان را نگه نداشتند، هنری که چشمان همسر شهید را اشکبار می‌کند، هنری که بغض دختر شهید را می‌شکند، هنری از سر صدق. می‌ایستیم و ایمان داریم به اینکه اجر و پاداش شما و همه‌ی جهادگران راه اسلام تا همیشه نزد پروردگار جهان محفوظ است، که حضرت باری تعالی فرمود:

(( انْفِرُواْ خِفَافًا وَثِقَالًا وَجَاهِدُواْ بِأَمْوَالِکُمْ وَأَنفُسِکُمْ فِی سَبِیلِ اللّهِ ذَلِکُمْ خَیْرٌ لَّکُمْ إِن کُنتُمْ تَعْلَمُونَ)) (سوره مبارکه‌ی توبه، آیه 41)»

نرگس آبیار که قرار بود 7 اردیبهشت ماه برای نمایش فیلمش «شیار 143» در دانشگاه «شاهد» طی مراسمی به همت بسیج دانشجویی این دانشگاه مورد تقدیر قرار بگیرد، با وجود داشتن پوشش کامل به دلیل نداشتن چادر، (طبق ضوابط داخلی دانشگاه بدون هیچ استثنائی) با ممانعت حراست دانشگاه در سالن نمایش فیلمش نتوانست حاضر شود.