تاریخ انتشار : ۱۳۹۳/۰۲/۱۰ ساعت ۱۱:۵۹
کد مطلب : ۴۰۰۹۹
نوشته خاص سازنده فیلم تبلیغاتی روحانی
گروه سياسي: حسین دهباشی سازنده فیلم تبلیغاتی دكتر حسن روحانی در انتخابات ریاست جمهوری سال 92 در تازه‌ترين پست خود در فيس‌بوك، خطاب به رييس‌جمهور چنين نوشته است:
از خیابانِ ثارالله سرازیر شدیم پایین. پیچیدیم تویِ خیابانِ مقّدسِ اردبیلی. بعد از کنار ساختمانِ اجلاسِ سرانِ کُنفرانسِ اسلامی دور زدیم و... اتوبانِ چمران را ادامه دادیم، من رانندگی و کارگردانی می‌کردم . دکترحسنِ‌روحانی بر صندلیِ کناری نشسته بود. بر صندلیِ عقب سه نفر نشسته‌بودند. نفرِ وسطی، سیّدعلی‌میرفتاح بعضی از سئوالات را می‌پرسید. در سمتِ چپ و راست او فیلمبردارهایمان، یکی تصویر آقای روحانی و دیگری انعکاسِ تصویر او در آینهِ جلو را می‌گرفت.
و عقب‌تر از همه دکتر حسام الدین‌آشنا نشسته و گاه راهنمایی‌هایی می‌کرد، ماشینِ محافظِ‌ها دنبال‌مان می‌آمد و ما عمدا بیسیم همراه‌مان را خاموش کرده بودیم مبادا پیام اعتراض‌شان به آن شبگردیِ دیر هنگام مجبور به بازگشت‌مان کُند...، این‌ها را عمدا می‌نویسم که ببینی همهء جُزئیاتِ آن‌شب را یادم هست. در راه چندبار نگارنده و دیگران، پُرسیدیم: فُلانی، بخشِ بُزرگی از این مردم به اُمیدِ رهایی محصورین به شُما دل می‌بندند امّا مگر چه می‌تواند بکند در این میانه، رئیسِ قوّهء مُجریّه؟، و ایشان هربار پاسُخ داد: رئیسِ‌جمهور مطابقِ قانون رئیسِ شورایِ عالیِ امنیتِ ملّی است، شما قدرت‌اش را در حل این قبیل موارد دستِ‌کم نگیرید.
و... حالا، برادرِ گرامی‌ام، جنابِ آقایِ دکترحسنِ روحانی، ریاستِ معززِ جمهوریِ اسلامی ایران و ریاستِ محترم شورایِ عالیِ امنیتِ ملّی کشور، که خُدا می‌داند چقدر دوست‌تان داریم ...، قسم به همان شب، که اگر تارِ مویی از سرِ میرحسینِ موسوی کم شود و احیانا شبی چون امشب در راهِ بیمارستانِ قلبِ تهران جان‌دهد و خلاص شود، اینجانب به عنوان عضوِ سابقِ ستاد انتخاباتی‌تان، صرفا شُما را مسئول می‌داند.
از خیابانِ ثارالله سرازیر شدیم پایین. پیچیدیم تویِ خیابانِ مقّدسِ اردبیلی. بعد از کنار ساختمانِ اجلاسِ سرانِ کُنفرانسِ اسلامی دور زدیم و... اتوبانِ چمران را ادامه دادیم، من رانندگی و کارگردانی می‌کردم . دکترحسنِ‌روحانی بر صندلیِ کناری نشسته بود. بر صندلیِ عقب سه نفر نشسته‌بودند. نفرِ وسطی، سیّدعلی‌میرفتاح بعضی از سئوالات را می‌پرسید. در سمتِ چپ و راست او فیلمبردارهایمان، یکی تصویر آقای روحانی و دیگری انعکاسِ تصویر او در آینهِ جلو را می‌گرفت.
و عقب‌تر از همه دکتر حسام الدین‌آشنا نشسته و گاه راهنمایی‌هایی می‌کرد، ماشینِ محافظِ‌ها دنبال‌مان می‌آمد و ما عمدا بیسیم همراه‌مان را خاموش کرده بودیم مبادا پیام اعتراض‌شان به آن شبگردیِ دیر هنگام مجبور به بازگشت‌مان کُند...، این‌ها را عمدا می‌نویسم که ببینی همهء جُزئیاتِ آن‌شب را یادم هست. در راه چندبار نگارنده و دیگران، پُرسیدیم: فُلانی، بخشِ بُزرگی از این مردم به اُمیدِ رهایی محصورین به شُما دل می‌بندند امّا مگر چه می‌تواند بکند در این میانه، رئیسِ قوّهء مُجریّه؟، و ایشان هربار پاسُخ داد: رئیسِ‌جمهور مطابقِ قانون رئیسِ شورایِ عالیِ امنیتِ ملّی است، شما قدرت‌اش را در حل این قبیل موارد دستِ‌کم نگیرید.
و... حالا، برادرِ گرامی‌ام، جنابِ آقایِ دکترحسنِ روحانی، ریاستِ معززِ جمهوریِ اسلامی ایران و ریاستِ محترم شورایِ عالیِ امنیتِ ملّی کشور، که خُدا می‌داند چقدر دوست‌تان داریم ...، قسم به همان شب، که اگر تارِ مویی از سرِ میرحسینِ موسوی کم شود و احیانا شبی چون امشب در راهِ بیمارستانِ قلبِ تهران جان‌دهد و خلاص شود، اینجانب به عنوان عضوِ سابقِ ستاد انتخاباتی‌تان، صرفا شُما را مسئول می‌داند.
