گروه سیاسی: روزنامه رسالت نوشت: دولت و دولتمردانی بر سر کار آمده‌اند که ریشه بسیاری از ناکامی‌ها و نقایص در دولت قبل را ناکارآمدی مدیران می‌دانستند، حالا خودشان بر سر کارند و وضع در برخی حوزه‌های اساسی نه‌تنها تکانی نخورده بلکه بدتر شده است.اما این همه ماجرا نیست؛ طبیعی است که افراد پس از مواجهه با مسئولیت، بیشتر متوجه سطح پیچیدگی مسائل و دشواری مشکلات کشور می‌شوند. مسئله بزرگ‌تر، آن است که همچنان در موضع مطالبه ایستاده‌اند و هیچ متوجه نیستند که امروز باید پاسخگو باشند نه مطالبه‌گر و حواله‌دهنده به دولت قبل.
اصل مسئله یک فرع هم دارد که گاهی از اصل، پررنگ‌تر هم می‌شود و تحمل مشکلات اقتصادی را برای مردم دشوارتر می‌کند. مردم، عیال حکومت‌اند و به‌واسطه موقعیتی که خودشان به دولت‌ها داده‌اند، مهمان دولت‌اند و بر سر سفره دولت نشسته‌اند. دولت باید درک میزبانی داشته باشد؛ اگر هم به‌واسطه انبوه مشکلات یا بی‌تدبیری یا فشار بیرونی، غذا کم آمده و عده‌ای در فشارند، حداقل آن است که میزبان با آرامش و شرمساری، از مهمانان عذرخواهی کند، نه‌آنکه مهمانان معترض را شناسایی کرده و بخواهد به‌نحوی صدایشان را خاموش کند.
این مهم است که اگر مهمانی گرسنه از خانه میزبان رفت، حداقل خسته و دل‌گرفته نرود و اخلاق خوش میزبان او را آرام کرده باشد. ممکن است عده‌ای بگویند رئیس دولت فعلی که از اسلاف خود اخلاق مدارتر و خوش‌روتر است که البته نکته درستی است و حق هم همین است. اما تأسف آنجاست که ناچاریم مطلبی از «داستان راستان» شهید مطهری نقل کنیم که امام صادق که سلام و صلوات خدا بر او و اجدادش باد، دوستی داشت که آنقدر ملازم و همراه امام بود که گاهی در خطاب، نه به نام خودش بلکه به «رفیق امام صادق» خوانده می‌شد، این رفاقت و هم‌نشینی تا روزی ادامه داشت که رفیق قصه ما، به کسی دشنامی داد، امام فرمودند: «من گمان می‌بردم که تو اهل تقوایی». امام صادق، رفیق دیرین را طرد کرد و دیگر کسی آن دو را با هم ندید. ما انتظارمان از رئیس محترم دولت آن است که برخی حواشی و اطرافیان را از متن دولت بزداید تا دولتی در تراز خدمت به مردم ایران اسلامی و پیراسته از کوته‌بینی‌های مرسوم و شلختگی‌های معمول در انظار شکل بگیرد.