رکوردشکنی نمایشگاه خالق دختری با گوشواره مروارید

بیش از نیمی از بازدیدکنندگان این نمایشگاه را هلندی‌ها تشکیل دادند(۵۵%)، این درحالی است که فرانسوی‌ها (۷.۷%)، آلمانی‌ها (۷.۲%)، بریتانیایی‌ها (۷.۲%) و مسافران اهل ایالات متحده نیز  (۶.۳%) از بازدیدکنندگان این نمایشگاه بودند.

«امانوئل ماکرون»‌ و همسرش به همراه نخست وزیر هلند، پادشاه و ملکه هلند نیز از جمله بازدیدکنندگان این نمایشگاه بودند.در این نمایشگاه ۲۸ مورد از ۳۷ اثر هنری به جای مانده از «یوهانس ورمیر»، از جمله «خدمتکار شیردوش» و «دختری با گوشواره مروارید» که در ماه مارس به موزه مائریتشویس در لاهه بازگردانده شد، برای بازدیدکنندگان به نمایش گذاشته شدند. هفت مورد از این نقاشی‌ها در بیش از ۲۰۰ سال گذشته در هلند نمایش داده نشده بودند. این نمایشگاه به لطف آثار هنری برگزار شد که از موزه‌های سراسر جهان امانت گرفته شده‌ بودند.

مدیر کل موزه ملی آمستردام با انتشار بیانیه‌ای گفت:‌ «می‌خواستیم بازدیدکنندگان تا حد ممکن از این نمایشگاه لذت ببرند. این کار فقط با محدود کردن تعداد بازدیدکنندگان ممکن بود. موزه ملی آمستردام از موزه‌های سراسر جهان تشکر می‌کند که آثار هنری را باسخاوت به ما امانت دادند تا بیشترین تعداد آثار هنری ورمیر را گردآوری کنیم.»

در جریان برگزاری این نمایشگاه بیش از ۱۰۰,۰۰۰ نسخه از کاتالوگ‌های «ورمیر» هر کدام به ارزش ۳۵ یورو نیز فروخته شده است که بیشترین تعداد کاتالوگ فروخته‌شده در تاریخ موزه ملی آمستردام محسوب می‌شود.
با اینکه این نمایشگاه به اتمام رسیده است، اما طرفداران این نقاش چیره‌دست هلندی همچنان می‌توانند از برخی از آثار هنری این هنرمند بازدید کنند، چراکه ۶ مورد از نقاشی‌های «ورمیر» در گالری افتخار موزه ملی‌ موزه آمستردام به نمایش گذاشته خواهند شد.

«یوهانس ورمیر» را اغلب برای خلق تابلوهای نقاشی با موضوعات زندگی روزمره طبقه متوسط جامعه می‌شناسیم. او در سال ۱۶۳۲ میلادی متولد و در سال ۱۶۷۵ میلادی درگذشت و کارنامه کوچکی از خود به جای گذاشت که از مشهورترین آن‌ها «دختری با گوشواره مروارید» و «خدمتکار شیردوش»‌ است. «ورمیر»‌ مرموزترین هنرمند در بین نقاشان چیره‌دست هلندی است؛ چراکه با وجود نقاشی‌های مشهورش،‌ هیچ اطلاعات شخصی از او وجود ندارد،‌ نه پرتره‌ای، نه نامه‌ای،‌ نه دست‌نوشته یا خاطراتی. «دختری با گوشواره مروارید» مشهورترین تابلو نقاشی این هنرمند محسوب می‌شود. این نقاشی که با نام «مونالیزای شمال» هم شناخته می‌شود نماد سبکی به نام «ترونی» است. مهارت «ورمیر» در به تصویر کشیدن نور در نقاشی‌ها در نحوه نگاه این دختر و بازتاب نور در گوشواره مروارید آن مشهود است.