گروهی از پژوهشگران دانشگاه پنسیلوانیا به رهبری هنری دانیل یک انسولین گیاهی ابداع کرده اند که حاوی ۳ پپتیدی است که به طور طبیعی در انسولین وجود دارد ومی توان آنها را بلعید.اهمیت ماده ژنتیک داخل مواد به اندازه دیواره های سلول است و کلیدی برای کارآمدی دارو به حساب می آید. قدرت استحکام این دیواره ها از انسولین در برابر اسید ها و آنزیم های قسمت بالای سیستم گوارش محافظت می کند و به این ترتیب دارو به روده می رسد و در آنجا آزاد می شود و پس از آن همراه محور روده-کبد به مقصد نهایی خود می رود.

در آزمایش های انجام شده روی موش ها، انسولین گیاهی توانست قند خون را در ۱۵ دقیقه تنظیم کند که این میزان با انسولین طبیعی قابل مقایسه است. اما تزریق انسولین معمول به موش های گروه دیگر به کاهش قند خون آنها منجر شد.

دانیل در این باره می گوید: ریسک کاهش قند خون یکی از معایب اصلی سیستم انتقال داروی فعلی است و ممکن است بیمار دچار شدند با کاهش قند خون روبرو شدند. انسولین ابداعی که قابل بلغ نیز است، ۳ پروئتین مورد نظر را دارد و آنها را مستقیم به کبد منتقل کرد. این دارو مانند انسولین طبیعی عمل کرد که ریسک کاهش قند خون را کاهش بدهد.

داروهای فعلی مانند تزریق انسولین ریسک کاهش قند خون را دارند و از سوی دیگر روش های انتقال دقیق دارو به وسیله یک پمپ انسولین، نیازمند سخت افزارهای گرانقیمت است.اما داروی جدید با فرایند جالبی تولید می شود. طی یک فرآیند پیچیده مهندسی ژنتیک از یک «تفنگ ژنی» برای انفجار ژن های انسولین انسانی از طریق دیواره سلولی گیاه استفاده می شود.

این ژن‌ها در ژنوم گیاه گنجانده می‌شوند و در طول نسل‌ها به‌طور انتخابی از دانه‌هایی که طرح اولیه را حفظ می‌کنند، پرورش داده می‌شوند تا همه گیاهان رشد یافته بتوانند برای انسولین خود استفاده شوند.