ورزش
به گفته انجمن آلزایمر انگلستان، نتایج ۱۱ مطالعه نشان داد که خطر ابتلاء به آلزایمر برای افراد میانسالی که به طور منظم ورزش می‌کردند تا ۴۵ درصد کاهش می‌یابد. همچنین از نظر علمی نشان داده شده است که افراد مسن از ورزش سود می‌برند که به بهبود حافظه و تفکر کمک می‌کند. در حالی که دلایل مفید بودن ورزش برای کاهش خطر آلزایمر هنوز در حال تحقیق است، یک مطالعه به هورمونی به نام آیریزین اشاره می‌کند که در طول فعالیت بدنی ترشح می‌شود. محققان نشان دادند که این هورمون اثرات مثبتی بر شناخت و التهاب عصبی در مغز دارد. محققان ۳۰ دقیقه ورزش هوازی با شدت متوسط، سه تا چهار روز در هفته توصیه می‌کنند.

ترک سیگار
سموم شیمیایی ای در سیگار وجود دارد که می‌تواند التهاب مغز را افزایش دهد، باعث خونریزی عروقی شود و به سلول‌ها استرس اضافه کند، که همگی با پیشرفت بیماری آلزایمر مرتبط هستند. انجمن آلزایمر انگلستان خاطرنشان می‌کند سیگار کشیدن ممکن است خطر ابتلاء به آلزایمر را ۳۰٪ تا ۵۰٪ افزایش دهد.

رژیم غذایی سالم
به گفته محققان، مشخص شده است رژیم غذایی مدیترانه ای به جلوگیری از آلزایمر یا کاهش پیشرفت آن کمک می‌کند. نتایج یک مطالعه نشان داد که دو رژیم غذایی مدیترانه ای و MIND به کاهش علائم بیماری آلزایمر و کاهش سطح پلاک آمیلوئید در مغز کمک می‌کند. این رژیم‌ها شامل مواد غذایی زیر هستند:
• غلات کامل
• سبزیجات برگ سبز
• ماهی
• لوبیا
• روغن زیتون
• آجیل

حفظ سلامت قلب
انجمن آلزایمر اشاره می‌کند عواملی مانند فشار خون بالا، کلسترول بالا و دیابت که خطر ابتلاء به بیماری‌های قلبی عروقی را افزایش می‌دهند، خطر ابتلاء به آلزایمر را نیز افزایش می‌دهند. در واقع، متاآنالیز اخیر از شش مطالعه نشان داد افرادی که از داروهای کاهش فشار خون استفاده می‌کنند، خطر ابتلاء به بیماری آلزایمر در آنها تا یک سوم کاهش می‌یابد.

حفظ ارتباطات اجتماعی
به گفته محققان، ارتباط اجتماعی بیشتر به پیشگیری از آلزایمر کمک می‌کند. در حالی که دلایلی که چرا معاشرت به کاهش خطر کمک می‌کند هنوز نامشخص است، اما انجمن آلزایمر می‌گوید که ارتباطات اجتماعی ممکن است اتصالات سلول‌های عصبی را در مغز تقویت کرده و حافظه و تفکر را بهبود بخشد.

استراحت و خواب خوب شبانه
شواهد زیادی نشان می‌دهد که خواب بهتر می‌تواند به پیشگیری از آلزایمر کمک کند و با پاکسازی آمیلوئید بیشتر از مغز مرتبط است. مطالعه‌ای در بریتانیا نشان داد در مقایسه با افرادی که در دهه ۵۰ و ۶۰ زندگی خود ۷ ساعت در شب می‌خوابیدند، احتمال ابتلاء به زوال عقل در افرادی که ۶ ساعت یا کمتر در شبانه روز می‌خوابیدند ۳۰ درصد بیشتر بود.